Jak wielcy twórcy ujmowali temat poezji i poety?

1) Adam Mickiewicz III cz. „Dziadów”. Autor przedstawia nam wielką improwizacje. Jest to obraz poety romantycznego. Konrad to poeta, który wadzi się z Bogiem. Wieszcz patriota, który poświęca się dla narodu (postawa prometejska). Siłą uczucia, talentem, mądrością równa się z Bogiem, oskarża go nawet o obojętność wobec narodu polskiego.

2) Juliusz Słowacki „Grób Agamemnona” – w części pierwszej utworu znajdują się rozważania na temat poezji, które poeta snuje odwiedzając tytułowy grób. Porównuje swoją twórczość z twórczością Homera i czuje się wobec niego nie doskonały. Poza ty żali się, że jego poezja niezrozumiała dla narodu i niedoceniona.

3) Juliusz Słowacki „Testament mój” – mamy tu obraz poety, który jakby żegna się z życiem, podsumowuje swoje życie i twórczość, podkreśla, że swoją poezją zawsze służył ojczyźnie, ale narzeka na brak uznania. Jako poeta nakazuje narodowi służyć ojczyźnie.

4) Zygmunt Krasiński „Nie-Boska komedia” – kompozycja dramatu jest trójdzielna. W pierwszej części (w tz. dramacie rodzinnym) mąż-bohater jest przedstawiony jako poeta oderwany od życia, żyjący w świecie poezji i marzeń. Przedkładający poezję nad rodzinę. Symbolem poezji jest Anioł-Dziewica, która kusi poetę i doprowadza do nieszczęścia. Przedstawiając taką koncepcję poezji i poety Krasiński krytykuje romantyczną poezję (marzycielską, oderwaną od rzeczywistości, egoistyczną).