Babiogórski Park Narodowy położony jest wśród licznych w Beskidach partii górskich wyróżniających się szczególnymi walorami przyrody i krajobrazu masyw Babiej Góry (1725m n.p.m.) zajmuje czołowe miejsce. Babiogórski Park Narodowy rozciąga się na wysokości od ok. 810 m n.p.m. do 1725 m n.p.m. Powierzchnia wynosi 1734 ha, ścisłej ochronie podlega 1061 ha Położony jest we wschodniej części Beskidu Żywieckiego. Wśród ekosystemów występujących w BgPN zdecydowanie przeważają ekosystemy leśne. Zajmują one 2863 ha i stanowią 84% powierzchni Parku.
Babiogórski masyw stanowi drugie, co do wysokości po Tatrach pasmo górskie w Polsce. Posiada zaledwie 12 km długości, a jego stoki cechuje asymetria budowy.
Po północnej stronie Babiej Góry leży głęboka dolina Skawicy, a po południowej biegną nisko wzniesione Działy Orawskie. Grzbiet masywu wygięty jest łagodnie ku południu i nieznacznie wznosi się i opada tworząc niewielkie, słabo zaznaczone szczyty. W części zachodniej jest to Mała Babia Góra, zwana także Cylem (1517 m), w części środkowej – Diablak, a w części grzbietu opadającej ku wschodowi - Główniak (1619 m), Kępa (1521 m) i Sokolica (1367 m).
Grzbietem Babiej Góry biegnie główny europejski dział wód, który oddziela zlewisko Morza Bałtyckiego od Morza Czarnego. Masyw Babiej Góry z jej najwyższym szczytem Diablakiem (1725m n.p.m.) położony jest we wschodniej części Beskidu Żywieckiego.
Występują tu nagłe i gwałtowne załamania pogody, które są przyczyną nieszczęśliwych wypadków, zwłaszcza w partiach szczytowych masywu. Występują tu liczne źródełka (ponad 800), z których najwyżej położone jest źródło zwane Głodną Wodą (1650m n.p.m.) wypływające ze stoku południowego Babiej Góry. U stóp masywu, po stronie południowej, w miejscach o słabym nachyleniu dochodzi do wyraźnego zahamowania spływu wód, w następstwie, czego powstają tam liczne torfowiska, których na stromych zboczach północnych nie ma w ogóle.
Flora parku
Na terenie Babiogórskiego Parku Narodowego występują unikatowe kompleksy naturalnych ekosystemów górskich. Spośród wszystkich gór w Polsce Babia Góra posiada najlepiej wykształcony piętrowy układ roślinności na jednym stoku. Jest to góra o dużych deniwelacjach wysokościowych (600 do 1725 m n.p.m.).
Na zboczach Babiej Góry przecinamy następujące piętra roślinne:
- piętro pogórza do około 700 m npm, to głównie pola uprawne (owies i ziemniaki),
- dolny regiel (700-1150 m), z buczyną karpacką, lasami jodłowymi i mieszanymi borami jodłowo-świer¬kowymi; piętro to przecięte jest przez olszynki towarzyszące dolinom potoków,
- górny regiel (1150-1360 m) z borami świerkowymi i zaroślami jarzębiny przy górnej granicy lasu,
- piętro kosodrzewiny (1360-1650 m) z ubogimi i bogatymi zaroślami kosodrzewiny, ziołoroślami i borówczyskami,
- piętro alpejskie (1650-1725 m) z murawami alpejskimi, roślinnością wyleżysk i zbiorowiskami porostów na rumowiskach skalnych.
Fauna parku
Dotychczas stwierdzono na obszarze Babiej Góry występowanie 3571 bezkręgowców i 188 kręgowców. Elementem charakterystycznym przyrody wysokich gór jest piętrowy układ roślinności. Wiele gatunków zwierząt jest związanych z klimatem i roślinnością danej strefy roślinności. Widoczne jest to zwłaszcza u bezkręgowców. Duże ssaki mają większą odporność na zmienne warunki klimatyczne i zasiedlają większe obszary, które mogą obejmować kilka pięter roślinnych.
Występowanie na terenie parku 188 gatunków kręgowców stanowi około 30% kręgowców występujących w Polsce.
- 105 gatunków ptaków (wliczając dzięcioły i puchacze).
- Ssaki takie jak jelenie, rysie, wilki i niedźwiedzie.
- Owady, zwłaszcza chrząszcze, wliczając unikatowe gatunki.
