Koncepcja ludzkiego losu w Chłopach Władysława Stanisława Reymonta. Przedstaw termat,analizując wskazany fragment oraz wykorzystując znajomość I tomu powieści.

Władysław Reymont w czterotomowej powieści pt „Chłopi” przedstawił szeroki opis życia ludzi mieszkających na wsi obserwując wydarzenia jakie miały miejsce na przestrzeni jednego roku w Lipcach.
Fragment powieści przedstawia jedno z najważniejszych wydarzeń w "Chłopach". Jest to wesele Macieja Boryny i Jagny, które odbywa się jesienią. Autor obrazuje, jak wygląda życie codzienne na wsi. Występuje tu narrator trzecioosobowy, bardzo realistyczny, wyraźnie ma się wrażenie że był on bezpośrednim świadkiem przedstawionych wydarzeń.Łatwo można zauważyć, że nie podaje on imion osób, które biorą udział w rozmowie.

Mieszkańcy Lipiec są bardzo religijni. Bezgranicznie obdarzyli zaufaniem Boga. Wierzą, że wszystko jest w Jego rękach. Każdą swoją nadzieję wiążą z Jego miłosierdziem. Według nich szczęście jest łaską boską, a karą zaś jest nieszczęście, żeby jej uniknąć powinno się ściśle przestrzegać dziesięciu przykazań Bożych. W podanym fragmencie mowa jest również o Szatanie, który jest sprawcą biedy, niezgody oraz konfliktów ludzkich, które są nieuniknione.
Chłopi robią wszystko od początku do końca. Tyczy się to nie tylko pracy, ale również zabawy. Uważają, że życie jest trudne, ale każdy powinien korzystać z niego póki może, nie zwracając uwagi na panującą wokół biedę. Jednym ze sposobów na umilenie sobie czasu jest plotkowanie o wszystkim i o niczym. Nieuniknionymi cechami każdego chłopa jest narzekanie i marudzenie. Podczas rozmów wspominają dawne czasy, sądząc, że wtedy było lepiej.
Lipce można określić jako wieś całkowicie odciętą od świata, jakby zawieszoną w próżni.
Tym, co dodatkowo nadaje życiu lipczan poczucie ładu, jest kalendarz liturgiczny. Od niego również zależy rodzaj wykonywanych prac lub obrzędy kościelne.
We fragmencie widoczne jest również to, że każdy bohater ma swoje miejsce w społeczeństwie. Chłopi podzieleni są na bogatych gospodarzy-Maciej Boryna, arystokrację chłopską-ksiądz, średnio zamożnych-Dominikowa oraz na biedotę-Kuba.
Jagna, która nie została zaakceptowana przez społeczność ze względu na inne upodobania, jest osobą nieprzystosowaną do życia w gromadzie. Jej winą było to, że nie potrafiła zapanować nad własną seksualnością. Nienawiść, jaką ją obdarzyli mieszkańcy doprowadziła do tego, że lipieckie kobiety wywiozły ją na taczkach poza wieś
Podsumowując, życie gromady lipieckiej jest oparte na szczerych rozmowach „Tak sobie pogwarzyli, gęsto przepijając, a każdy wypowiadał, co mu na sercu i co mu ością stało w grdyce”. Gdzie podczas podejmowania ważnych decyzji dla życia i przyszłości wsi spotykają się w gospodzie i wspólnie podejmują najlepszą decyzję. Są bardzo związani ze sobą i w razie potrzeby potrafią walczyć o swoje racje, co daje im możliwość lepszego bytu.