Porównanie portretu własnego Polaków: romantyczny i współczesny -na podstawie wiersza Małgorzaty Hillar „My z drugiej połowy XX wieku” oraz trzech wybranych utworów romantycznych.

Porównanie portretu własnego Polaków: romantyczny i współczesny
-na podstawie wiersza Małgorzaty Hillar „My z drugiej połowy XX wieku” oraz trzech wybranych utworów romantycznych.

Celem mojego wypracowania jest porównanie portretu własnego Polaków współczesnych oraz romantycznych. Część „romantyczną” postanowiłam przedstawić na przykładzie trzech, moim zdaniem, najbardziej wyrazistych bohaterów literackich tamtej epoki. Mam tu na myśli Konrada Wallenroda (opisanego przez Adama Mickiewicza), Kordiana (pióra Juliusza Słowackiego)
oraz Hrabiego Henryka z „Nie-boskiej komedii”(Zygmunta Krasińskiego).
Na początek przedstawię krótki opis postaci, który pozwoli mi następnie porównać je do wiersza Małgorzaty Hillar „My z drugiej połowy XX wieku”.

Konrad Wallenrod- Litwin, który w dzieciństwie został porwany przez Krzyżaków, jego rodzina zginęła podczas najazdu. Dziecku Krzyżacy nadali imię Walter Alf, mały chłopiec stał się wkrótce ulubieńcem krzyżackiego mistrza Winrycha. W zamku krzyżackim znajdował się litewski wajdelota, służący Krzyżakom za tłumacza. To on właśnie uświadomił chłopcu kim właściwie jest, śpiewał litewskie pieśni opowiadał o ojczyźnie. Walter wielokrotnie chciał powrócić do ojczyzny, jednak Halban uświadomił mu, że jeszcze nie nadeszła odpowiednia pora. Alf powinien najpierw poznać wszelkie arkana sztuki rycerskiej i tajemnice wroga. Kiedy Walter wziął udział w walce z Zakonu z Litwinami od razu, wraz z Halbanem, dał się wziąć do niewoli. Przybył do Kowna wraz z innymi Krzyżackimi jeńcami. Książę dał jednak wiarę opowieściom Waltera i Halbana, więc Alf pozostał na dworze księcia, uczył Litwinów nowoczesnych metod walki, wkrótce też pojął za żonę córkę księcia Aldonę. Młodzi kochali się, ale Waltera dręczyła wciąż sytuacja rodzinnego kraju, który był zagrożony i nękany krzyżackimi najazdami. Jako średniowieczny rycerz ceniący sobie honor wzdrygał się przed zdradliwymi i podstępnymi metodami walki, wiedział jednak, że nie ma innego sposobu, gdyż Litwini nie są w stanie pokonać wroga w otwartej walce. Alfowi udaje się podszyć pod postać Konrada Wallenroda, zostaje wybrany po śmierci Winrycha mistrzem Zakonu. Rządzi nieudolnie, toteż Krzyżacy często przegrywają. Niestety Konrad zostaje zdemaskowany
i aby uniknąć krzyżackiego sądu popełnia samobójstwo. Wallenrod jest postacią tragiczną, musi dokonywać wyboru pomiędzy wolnością i szczęściem osobistym a wolnością i szczęściem swego narodu. Tragiczna dla bohatera konieczność wstąpienia na drogę podstępu i zdrad rodzi u niego konflikt wewnętrzny, wyciska nieodwracalne piętno na jego psychice.
Kordian (kordis - serce) - dojrzewa do bycia patriotą, przeżywa przemianę, której przyczyną nie jest tylko nieszczęśliwa miłość do Laury, ale również dostrzeżenie faktu, że ludzkimi uczuciami mogą rządzić pieniądze. Ojczyzna jego jest osamotniona, nawet papież odmawia swego błogosławieństwa i wstawiennictwa. Kordian podejmuje walkę, ale walkę samotną. Dla niego zwycięstwo
to likwidacja cara i jego rodziny. „Imaginacja” i „Strach”, walka wewnętrzna Kordiana jest przyczyną jego tragedii.
Hrabia Henryk - najpierw występuje jako Mąż, poeta romantyczny oderwany od życia, rozdarty pomiędzy nim a uprawianą przez siebie poezją. Żonę doprowadza najpierw do obłędu a później
do śmierci, ta tragedia go zmienia. Działa później jako przywódca obozu arystokratów, wierny czynami do końca swojej klasie. Ginie śmiercią samobójczą, myślami bowiem gotów jest przyznać rację swoim wrogom (rewolucjoniści pod wodzą Pankracego).

Dla porównania Polacy „współcześni” przedstawieni są w wierszu Małgorzaty Hillar „My z drugiej połowy XX wieku”. Opowiada on o podejściu XX wiecznych ludzi do życia i uczuć. Podmiot liryczny solidaryzuje się właśnie z tymi ludźmi, ponieważ wypowiada się w 1 osobie liczby mnogiej. Osoba mówiąca próbuje przedstawić nam obraz ówczesnego życia: ukazuje strach człowieka przed miotającymi nim emocjami. Istota ludzka w wierszu Małgorzaty Hillar nie jest zaangażowana w sferę uczuciową, tak skrupulatnie ukrywaną na dnie swojej duszy. Teraz jej głównym celem jest dokonywanie nowych odkryć i osiągnięć. Człowiek nie potrafi otworzyć się przed bliźnim, na jego twarzy nie rysują się żadne odczucia. Gardzi miłością i innymi uczuciami, zatraca podstawowe wartości i nie potrafi dostrzegać tego, co go otacza. Jednak czytając wiersz dalej, przy ostatniej zwrotce dochodzimy do wniosku, że jednak pod tą maską, panuje prawdziwy ocean uczuć, człowiek nie jest istotą nie potrafiącą kochać czy cierpieć, ale wręcz przeciwnie, jednak potrafi to okazać, ale tylko sam przed sobą, w zaciszu swojego domu. Tam, gdzie nikt go
nie widzi.

Podsumowując na podstawie przedstawionych tu bohaterów romantycznych oraz wiersza Małgorzaty Hillar stwierdzam, że „współcześni” Polacy znacząco różnią się od „romantyków”. Definicja bohatera romantycznego to bojownik, rycerz walczący o wolność narodu. Postać romantyczna zmienia się w zależności od potrzeb chwili, w bardzo różny sposób potrafi realizować swoje zamierzenia, zmienia poglądy, pokazuje swoje dążenia. Natomiast człowiek współczesny jest bardziej skupiony na odkrywaniu, koncentruje się na osiągnięciach doczesnych, gromadzeniu dóbr materialnych a nie na uczuciach, które były główną podstawą egzystencji romantyków. Nie znaczy to, że całkowicie je ignoruje, lecz przyznaje się do nich właściwie tylko przed samym sobą, ponieważ bardzo niechętnie otwiera się na innych ludzi.