Udowodnij, że temat miłości jest popularny w literaturze niezależnie od czasów. Swe zdanie poprzyj literackimi przykładami.

W mojej wypowiedzi postaram się udowodnić, że temat miłości jest bardzo popularny w literaturze niezależnie od czasów. Miłość to niewątpliwie jeden z najważniejszych tematów literackich. Podejmowany jest on przez twórców wszystkich kręgów kulturowych i każdej następującej po sobie epoki w dziejach.
Problematyka miłosna znajduje swoje wspaniałe spełnienie już na progu rozwoju kultury – w księgach biblijnych. Miłość w Biblii przybiera różnorodne oblicza. Spotkać w jej księgach możemy historie opowiadające o miłości udanej, spełnionej (np. Abraham i Sara), o trudnej relacji człowieka ze Stwórcą, która wymaga od ludzi dramatycznych wyborów i poświęceń (np. ofiara Izaaka), wreszcie spotykamy koncepcję miłości oblubieńczej (Pieśń nad Pieśniami). Miłość, łącząca Oblubieńca i Oblubienicę (zwana miłością oblubieńczą), jest uczuciem bliskim ideału.
Wspaniałą pochwałą miłości jest ,,Hymn o miłości’’ św. Pawła. Trudno odnaleźć w całej historii kultury inny tekst, który można byłoby z tym słynnym fragmentem listu do Koryntian porównać.
Miłość w Biblii (człowieka do Stwórcy) obrazuje także przykład Hioba, biblijnej postaci ze Starego Testamentu, któremu Bóg w związku z zakładem z Szatanem odebrał majątek, zabijając rodzinę i bydło. Hiob pozostał jednak wierny, wierzył w sprawiedliwość boską i ta wiara została również nagrodzona.
Kolejnym argumentem jest miłość występująca w mitologii greckiej. Uczucie to odkrywa w mitach bardzo ważną rolę, niejednokrotnie wyjaśniając pośrednio zjawiska zachodzące w naturze.
Dowodem na to, że Grecy bardzo wysoko cenili to uczucie jest fakt, że w ich wierzeniach występował bóg miłości Eros, a jego rzymskim odpowiednikiem był Amor.
Przykładem więzi silniejszej niż śmierć jest mit o Orfeuszu i Eurydyce, w którym młoda nimfa umiera ukąszona przez żmiję, a jej mąż, król Tracji i doskonały śpiewak rusza do Hadesu by ją odzyskać. Jest to niestety mit kończący się tragicznie, ponieważ ukochana Orfeusza zostaje w Hadesie na zawsze, a ciało nieszczęśliwego króla zostaje rozerwane i wrzucone do rzeki.
W greckich mitach występuje także uczucie miłości matki do córki, o którym opowiada mit o Demeter i jej córce Persefonie, która bawiąc się na łące wśród nimf, została porwana przez chcącego ją poślubić Hadesa. Demeter całe tygodnie szukała swej córki na próżno. Matka dowiedziała się wreszcie od wszystkowiedzącego Słońca co stało się z jej córką. Na polecenie Zeusa Hades oddał matce uprowadzoną siłą Persefonę.
W średniowieczu temat miłości pojawiał się najczęściej w romansach rycerskich. Jednym z najsławniejszych utworów są „Dzieje Tristana i Izoldy”. Legenda ta opowiada o tragicznej i niespełnionej miłości rycerza Tristana i irlandzkiej księżniczki Izoldy Jasnowłosej, którzy przez przypadek zakochują się w sobie. Ta miłość to potężna ludzka namiętność, której Tristan i Izolda doświadczają początkowo wbrew swej woli.
Z ery odrodzenia niewątpliwie najbardziej znanym dziełem jest angielski dramat pt. „Romeo i Julia” W. Szekspira z końca XVI wieku, który przedstawia konflikt dwóch zwaśnionych rodzin, których członkowie zakochują się w sobie – Romea i Julii. Niestety Romeo zostaje wygnany z miasta, a Julia musi poślubić człowieka, którego nie darzy uczuciem. Sztuka kończy się samobójczą śmiercią kochanków. Romeo i Julia stali się symbolami młodych kochanków i miłości skazanej na niepowodzenie.
Polski renesans to okres, w którym powstały wspaniałe dzieła. Jednym z tych dzieł są ,,Treny’’ Jana Kochanowskiego. Mimo, że są to utwory opowiadające o żalu i bólu po stracie, pojawia się w nich wielka miłość ojca do zmarłej córki, który chciałby umrzec, by dane było mu zobaczyć się ze swym ukochanym dzieckiem.
Następnym argumentem jest era romantyzmu, zwłaszcza w Polsce. W IV części „Dziadów” główny bohater, nieszczęśliwy kochanek – Gustaw, podczas godziny miłości wspomina szczęśliwe dni, spędzone z ukochaną. Godzina rozpaczy poświęcona jest rozpamiętywaniu przeżyć Gustawa po rozstaniu z ukochaną. Pod wpływem obłąkania i rozpaczy popełnia samobójstwo.
W „Panu Tadeuszu” także występują elementy miłosne, m.in. życiową tragedię Jacka Soplicy - miłość do córki Stolnika Horeszki, Ewy, której ręki ojciec-magnat odmówił pewnemu siebie szlachcicowi, podając mu czarną polewkę. Przykładem szczęśliwej miłości jest związek Tadeusza i Zosi. Ich małżeństwo definitywnie kończy waśnie pomiędzy Soplicami i Horeszkami.
Natomiast „Konrad Wallenrod” to historia Konrada Wallenroda, Litwina, który podstępem przeniknął do Zakonu Krzyżackiego, by stanąć na jego czele. Bohater poświęca własne szczęście i miłość do Aldony, by bronić swej ojczyzny. Wzajemna miłość Konrada i Aldony sprawia, że gdy Wallenrod popełnia samobójstwo, jego kochanka ginie w wieży wydając ostatni krzyk.
W „Trylogii” H. Sienkiewicz w każdej z powieści umieścił wątek miłosny, pomiędzy rycerzem, a szlachcianką. W „Ogniem i mieczem” Jan Skrzetuski pojął pannę Helenę Kurcewiczównę, w „Potopie” parą zakochanych są Andrzej Kmicic i Oleńka Billewiczówna, zaś w „Panu Wołodyjowskim” - Michał Wołodyjowski i „Hajduczek” – Barbara Jeziorkowska.
XX wiek to okres rozkwitu wielu gatunków literackich. Wybitny rosyjski pisarz Michaił Bułhakow w powieści ”Mistrz i Małgorzata” przedstawia narodziny i rozwój uczucia mistrza i Małgorzaty. Ich miłość wyrasta ponad konwencje, ponieważ posiada siłę ocalającą wartości, mogącą przeciwstawić się złu i śmierci. Niestety muszą oboje umrzeć, by wreszcie być razem. Umożliwia im to Szatan – Woland.
Wątków miłosnych nie brakuje także w literaturze fantastycznej. We "Władcy Pierścieni" J.RR Tolkiena, podobnie jak w przypadku Tristana i Izoldy oraz Romea i Julii, jest to miłość niemożliwa, zakazana. Łączy ona Aragona, człowieka i Arwenę, elfkę. Elfy są istotami nieśmiertelnymi, wobec czego Arwena, chcąc być z Aragonem, musi się wyrzec daru wiecznego życia i opuścić królestwo swego ojca. Ojciec Arweny, Elrond, sprzeciwia się związkowi córki w trosce o jej życie i los, gdyż żywot ludzki, w przeciwieństwie do efliego, naznaczony jest cierpieniem, śmiercią i niestałością. Arwena godzi się jednak na tak olbrzymie wyrzeczenie, a wszystko to w imię miłości.
Na zakończenie wysunę stwierdzenie, że elementy miłosne były, nadal są i będą jednymi z najpopularniejszych motywów literackich, ponieważ są one bardzo dochodowe, na co wskazują milionowe nakłady powieści tego typu oraz fakt, że uczucie to towarzyszy ludziom od początku istnienia naszego gatunku.