Czy z każdego można zrobić morderce?

Pod wpływem złości, zdenerwowania bądź zmuszania przez kogoś, człowiek jest w stanie zrobić wszystko. Począwszy od agresji słownej poprzez bijatykę skończywszy na zabójstwie. Nie każdy ma wystarczająco silną wolę, aby móc zapomnieć wyrządzoną mu krzywdę.
Moim zdaniem stwierdzenie, iż z każdego można uczynić mordercę jest prawdziwe. Postaram się udowodnić to poniższymi argumentami.
Pierwszym argumentem, na to, że z każdego można zrobić mordercę są Niemcy z rezerwowego batalionu policji z opowiadania Hanny Krall „Pola”. Przed wojna mieszkali w Hamburgu wraz z rodzinami. Wiedli tam spokojne, normalne życie. Gdy przyjechali do Polski dostali rozkaz, aby zabijać Żydów. Z początku to zajęcie nie było dla nich czymś przyjemnym. Mieli wyrzuty sumienia, jednak z czasem zabijanie stało się dla nich czymś normalnym. Popadli w rutynę.
Kolejnym argumentem jest trzech nastolatków, którzy popełnili dwa okrutne zabójstwa. Prokuratura twierdzi, że jednej ze zbrodni, dwoje z nich dokonało, by „uczcić” osiemnaste urodziny. Ich pierwszą ofiarą był trzydziestodwuletni sąsiad jednego z nich. Mężczyznę dusili poduszką, wbili nóż w szyję i obserwowali jak człowiek wykrwawia się i kona w cierpieniach. Następnie zadali mu ostateczny cios w brzuch. Drugą ofiarą był ich szesnasto letni kolega, który jednemu z trójki nastolatków uszkodził telefon. Dusili go, bili drewnianą pałką. Jak mówili „chcieli sprawdzić czy na jego ciele zostaną ślady”. Gdy chłopak zmarł wrzucili go do stawu. Zrobili to, bo chcieli zobaczyć jak umiera człowiek.
Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie. Niemcy z rezerwowego batalionu policji byli zwykłymi ludźmi prowadzącymi normalne życie, lecz gdy tylko wydano im rozkaz zabijania ludzi zgodzili się. Właśnie, dlatego nigdy nie możemy być pewni tego, że nie zabijemy drugiego człowieka. Prawdą, więc są słowa Szymborskiej „tyle wiemy o sobie, ile już nas sprawdzono”.