Wielka Rafa Koralowa

Wielka Bariera Koralowa jest największym na świecie żywym organizmem, który widać z kosmosu, jako białą smugę na tle oceanu.

 Leży ona w różnych odległościach od lądu od 15 do 200 km, blisko północno - wschodniego wybrzeża Australii. Powierzchnia rafy to około 230 tysięcy km², składa się ona z około 2100 pojedynczych raf i około 300 wysepek. Rafy występują w trzech zasadniczych typach: przybrzeżna, barierowa i oceaniczna. Rafa zbudowana jest z milionów żyjątek z rodziny anemonów-polipów, mszywiołów, mięczaków, otwornic i glonów. Polipy tworzą wapienne szkielety, na których następnie rosną kolejne organizmy. Podczas rozmnażania się polipów rafa rozrasta się w górę i w szerz. Potrafi przyrastać do 25 cm rocznie w szerz i około 5 cm w górę.

Aby rafa mogła powstać potrzebne są jednak sprzyjające warunki. Woda musi mieć temperaturę od 18 do 35°C, woda musi być również ruchliwa, aby przynosić pożywienie nieruchliwym stworzeniom. Polipy są również bardzo wrażliwe na wszelkie zanieczyszczenia i szybko giną w zanieczyszczonym środowisku. Polipy wapienne łączą się ze sobą „powrozami” lub czymś w rodzaju mostków ze sobą, natomiast miększe żyjątka spajają całą strukturę. Na wapiennych konstrukcjach żyją koralowce, które przybierają fantastyczne kształty i kolory. Formy wąchają się od pagórków, płyt tafli, po kształty wrzecionowate, konarowate, rogowate, natomiast gama kolorów przechodzi od żółcieni, pomarańczy, czerwieni poprzez zielenie i fiolety.  Oprócz tego, że rafa sama w sobie jest jednym wielkim żywym organizmem to jest ona domem dla innych zwierząt. Rafę zamieszkuje ponad 2000 gatunków ryb, 4000 mięczaków, 400 gatunków koralowców i ponad 500 gatunków wodorostów. Rafa jest również miejscem lęgowisk niektórych gatunków żółwi morskich.

Od tysięcy lat rafa spełnia ważne funkcje gospodarczo kulturalne w życiu rdzennych mieszkańców Australii, czyli aborygenów. Była ona nie tylko źródłem pożywienia a także surowca do wytwarzania ozdób narzędzi i instrumentów, ale była także miejscem kultu i mieszkania przodków. Pierwszymi białymi odkrywcami rafy byli: Luis Váez de Torres w 1606 roku, następnie James Cook, który wpłynął na rafę 11 czerwca 1770 roku uszkadzając przy tym znacznie statek, kolejnymi odkrywcami rafy byli rozbitkowie statku Pandora, który zatonął po wpłynięciu na rafę w 1791 roku. W 1975 roku rząd Australii utworzył Park wodny obejmujący Wielką Barierę Koralową w celu ochrony jej.  W 1981 roku Wielka Bariera został wpisana na listę UNESCO. Od tego czasu znacznie zmniejszono połowy ryb w okolicach rafy a ruch turystyczny jest bardziej kontrolowany.