Referat Choroby Układu Oddechowego

CHOROBY UKŁADU ODDECHOWEGO

Układ oddechowy ze względu na swą "otwartość" na świat zewnętrzny jest szczególnie narażony na działanie czynników chorobotwórczych obecnych w powietrzu. Najczęstszymi więc chorobami go dotykającymi są zakażenia - szczególnie górnych dróg oddechowych.

RODZAJE CHORÓB, PRZYCZYNY I SKUTKI

Astma (dychawica) oskrzelowa
Astma (dychawica) oskrzelowa jest spowodowana zwężeniem oskrzeli i oskrzelików wskutek skurczu ich mięśni gładkich, obrzękiem błony śluzowej, nadmiernym wydzielaniem śluzu i jego zastojem w drogach oddechowych. Dominującym objawem klinicznym jest duszność napadowa. Należy w większości przypadków do chorób alergicznych układu oddechowego.
Dla rozpoznania astmy oskrzelowej i ustalenia stopnia jej zaawansowania wykonuje się badania: badanie podmiotowe (wywiad lekarski), badanie przedmiotowe (np. osłuchiwanie i opukiwanie klatki piersiowej), alergenowe testy skórne, badanie gazometryczne, EKG, RTG klatki piersiowej i badanie spirometryczne.

Rozstrzenie oskrzeli
Rozstrzenie oskrzeli stanowią stałe i nieodwracalne rozszerzenie światła oskrzeli podsegmentowych lub segmentowych ze współistniejącym zniszczeniem rusztowania chrzęstno-mięśniowo-włóknistego. Zależnie od postaci deformacji dzieli się rozstrzenie na: cylindryczne, wrzecionowate oraz workowate. Chorzy zgłaszają obfite i stałe odkrztuszanie wydzieliny oskrzelowej, zwłaszcza w porze rannej, przeważnie ropnej. Może występować krwioplucie.
Rozstrzenie oskrzeli rozpoznaje się na podstawie bronchografii. Pomocnym badaniem jest również tomografia komputerowa klatki piersiowej. Zwykle wykonuje się badanie bakteriologiczne plwociny.

Zapalenie płuc
Zapalenie płuc jest to ostry stan zapalny miąższu płucnego wywołany przez bakterie, wirusy, mikoplazmy, riketsje, grzyby, pierwotniaki, pasożyty, czynniki chemiczne i fizyczne. Najczęściej zapalenie płuc wywołują bakterie oraz wirusy. Jeżeli dojdzie do martwicy miąższu i zniszczenia przegród międzypęcherzykowych, powstaje ropień płuca.
Podstawowym badaniem w rozpoznawaniu zapalenia płuc jest wywiad chorobowy (gorączka, dreszcze, kaszel, duszność, ból w klatce piersiowej), zmiany opukowe i osłuchowe nad płucem, badania laboratoryjne i RTG klatki piersiowej. W celu wykrycia czynnika wywołującego zapalenie płuc bardzo istotne jest, przed podaniem antybiotyków, pobranie plwociny (wydzieliny oskrzelowej) do badania bakteriologicznego. Badanie to w oparciu o wykonanie antybiogramu pozwala ustalić lekarzowi, jaki należy zastosować antybiotyk.

Ostre zapalenie oskrzeli
Ostre zapalenie (nieżyt) oskrzeli jest to proces zapalny dróg oddechowych toczący się w ich ścianie. Najczęstszą przyczyną są zakażenia wirusowe i bakteryjne.
W rozpoznawaniu ostrego zapalenia oskrzeli najważniejsze jest badanie podmiotowe, tj. wywiad lekarski (ostry początek choroby przebiegający z kaszlem, katarem i bólami w klatce piersiowej).

Przewlekłe zapalenie oskrzeli
Przewlekłe zapalenie (nieżyt) oskrzeli cechuje się nadmiernym wydzielaniem śluzu w drzewie oskrzelowym, co przejawia się przewlekłym i nawracającym kaszlem oraz odkrztuszaniem. Rozpoznanie można postawić na podstawie obecności kaszlu i odkrztuszania wydzieliny oskrzelowej w ciągu 3 lub więcej kolejnych miesięcy w roku przez co najmniej 2 lata lub więcej. Prawie wszyscy palacze mają przewlekły nieżyt oskrzeli. Większość palaczy nie dostrzega swojego kaszlu.
Przewlekłe zapalenie oskrzeli rozpoznaje się na podstawie badania przedmiotowego chorego tj. stwierdza się zmiany osłuchowe w płucach. Przy odkrztuszaniu ropnej plwociny wykonuje się badanie bakteriologiczne.

Odma opłucnej
Odma opłucnej jest chorobą polegającą na obecności powietrza w jamie opłucnej z częściowym lub całkowitym zapadnięciem płuca. Podstawowym badaniem dla rozpoznania odmy opłucnej jest badanie radiologiczne klatki piersiowej i punkcja jamy opłucnej.

Rozedma płuc
Rozedma płuc charakteryzuje się powiększeniem ponad normę przestrzeni powietrznych w strukturach płuc znajdujących się obwodowo od oskrzelików i przebiega z destrukcją ścianki tych struktur. Pękanie i zanikanie ścian oskrzelików prowadzi do powstania dużych przestrzeni powietrznych w środkowej części zrazika płucnego lub, jak w rozedmie uogólnionej, cały zrazik ulega destrukcji. Tworzą się duże przestrzenie powietrzne, miejscami zlewające się ze sobą (pęcherze rozedmowe).
Rozedma płuc rozpoznawana jest na podstawie wywiadu lekarskiego (występuje duszność wysiłkowa), badania przedmiotowego (zmiany osłuchowe w płucach) i badania radiologicznego płuc.

Niedodma płuc
Niedodma płuc jest zapadnięciem się pęcherzyków płucnych i oznacza niepełne rozprężenie płuca lub części jego miąższu (stan zmniejszonego upowietrznienia lub całkowitej bezpowietrzności). Mechanizm niedodmy polega na zamknięciu światła oskrzela (niedodma obturacyjna) lub na ucisku z zewnątrz na płuco (niedodma kompresyjna).
Podstawowym badaniem dla rozpoznania całkowitej lub częściowej niedodmy płuca jest badanie radiologiczne klatki piersiowej.

Obrzęk płuc
Obrzęk płuc jest to zespół chorobowy (o różnej przyczynie), którego podstawą jest nadmierne uwodnienie miąższu płucnego, upośledzające jego podatność. Istotą sprawy jest przesiąkanie płynu ze światła włośniczek płucnych do przestrzeni śródmiąższowych oraz do pęcherzyków płucnych, upośledzające wymianę gazową.


Zator tętnicy płucnej
Zator tętnicy płucnej (zatorowość płucna) polega na zaczopowaniu, najczęściej skrzepliną, tętnicy płucnej (zator masywny) lub obwodowej gałęzi tętnicy płucnej (zator mały), czego konsekwencją jest upośledzenie wymiany gazowej w płucach.
W większości przypadków jest następstwem powikłań zakrzepowych. W sposób patologiczny wewnątrz naczyń krwionośnych formuje się czop wykrzepionej krwi (skrzeplina), który odrywa się od ściany naczynia i wędrując dalej z prądem krwi powoduje zamknięcie (zator) naczynia w innym miejscu - często w płucach. Skrzeplina powstaje w układzie żylnym, głównie w żyłach głębokich kończyn dolnych i miednicy małej lub w prawej komorze i prawym przedsionku serca. Przy podejrzeniu zatoru tętnicy płucnej wykonuje się badania: EKG, RTG klatki piersiowej, scyntygrafię płuc, angiografię płuc i badania laboratoryjne krwi (badania gazometryczne).

Sarkoidoza
Sarkoidoza jest przewlekłą wielonarządową chorobą o nieznanej przyczynie, charakteryzującą się występowaniem w zajętych tkankach i układach nacieków zapalnych i specyficznych guzków, tzw. nie serowaciejących ziarniniaków, które mogą wchłonąć się lub ulec zwłóknieniu. Choroba dotyczy najczęściej ludzi młodych i objawia się powiększeniem węzłów wnęk płuc (tj. w miejscu wnikania do płuc oskrzeli głównych i naczyń), naciekami w obrębie płuc, zmianami na skórze i w obrębie narządu wzroku.
Rozpoznanie sarkoidozy ustala się na podstawie badania histopatologicznego tkanki pobranej najczęściej z węzłów chłonnych z dołu nadobojczykowego lub z śródpiersia w czasie mediastinoskopii. Istnienie sarkoidozy mogą sugerować: obraz kliniczny choroby oraz badanie radiologiczne płuc.

Nowotwory płuca
Nowotwory pierwotne płuca dzieli się na łagodne (brodawczaki, gruczolaki) i zlośliwe. Guzami wtórnymi są przerzuty nowotworowe do płuc.
Najczęstszym nowotworem złośliwym u człowieka jest rak płuc. Częstość jego występowania dynamicznie wzrasta. Należy szacować, że w Polsce obecnie liczba zachorowań na raka płuca wynosi 20 000 rocznie; prawie taka sama jest liczba zgonów w ciągu roku z powodu tego nowotworu. Palenie tytoniu jest głównym czynnikiem sprzyjającym zachorowaniu na raka płuc.
Różne są typy histologiczne raka płuc, różny jest też rozwój choroby. Wyróżnia się dwie grupy chorych: na raka drobnokomórkowego i raka niedrobnokomórkowego. Rozróżnienie to w zasadniczy sposób decyduje o wyborze metody leczenia, postępowaniu chirurgicznym i rokowaniu.
Wczesny okres choroby przebiega bez objawów. Objawy występują w miarę postępu choroby, najczęściej jest to uporczywy kaszel. W każdym przypadku utrzymującego się przewlekle kaszlu pacjent powinien zasięgnąć opinii lekarza.
Rozpoznanie raka płuca opiera się na dokładnie zebranym wywiadzie lekarskim od pacjenta, badaniu przedmiotowym (opukiwaniu, osłuchiwaniu klatki piersiowej), a także na badaniach dodatkowych. Zwykle wykonuje się najpierw RTG klatki piersiowej. Największą wartość rozpoznawczą ma dodatni wynik badania cytologicznego plwociny - stwierdzenie w niej komórek nowotworowych. Wynik negatywny nie wyklucza istnienia nowotworu. Oprócz badania plwociny, do badania mikroskopowego pobiera się także materiał tkankowy lub komórkowy w czasie badania bronchoskopowego (biopsja guza, wydzielina oskrzelowa), mediastinoskopii (biopsja węzłów chłonnych śródpiersia), biopsji celowanej guza (np. pod kontrolą tomografii komputerowej), czy też punkcji opłucnej, podczas której uzyskuje się płyn z jamy opłucnej.



Gruźlica
Gruźlica jest przewlekłą chorobą zakaźną, umiejscowiającą się w 90-95% przypadków w płucach. Przyczyną gruźlicy u ludzi są prątki gruźlicy. Do zakażenia dochodzi drogą wziewną do układu oddechowego, znacznie rzadziej przez przewód pokarmowy, a jeszcze rzadziej przez kontakt skóry lub śluzówki oka z materiałem zakażonym prątkiem.
Zakażeniu ulega wiele osób, a choruje zaledwie 1% zakażonych, czyli zakażenie gruźlicą nie jest jednoznaczne z rozwojem choroby. Muszą jeszcze występować inne czynniki - osłabiające odporność organizmu, które sprzyjają przejściu zakażenia w chorobę. Do tych czynników należą: zakażenie wirusem HIV, cukrzyca, nowotwory, przyjmowanie leków immunosupresyjnych. Sprzyjają temu również złe warunki bytowe, niedożywienie i stresy.
Podstawowymi badaniami w rozpoznaniu gruźlicy płuc są: badanie RTG klatki piersiowej, próba tuberkulinowa (odczyn Mantoux) i wychodowanie prątków gruźlicy z plwociny lub wydzieliny oskrzelowej pobranej w czasie bronchoskopii.

Ropniak opłucnej
Ropniakiem opłucnej określa się obecność zainfekowanego płynu lub ropy w jamie opłucnej. Rozpoznanie ropniaka opłucnej ustala się w oparciu o wywiad lekarski, badanie przedmiotowe (opukiwanie i osłuchiwanie klatki piersiowej) i badanie RTG klatki piersiowej wykazujące cechy płynu w jamie opłucnej. Wykonywana jest zawsze punkcja jamy opłucnej.

Niewydolność oddechowa
Niewydolność oddechową określa się jako niedostateczne wysycenie tlenem krwi tętniczej lub obniżone wydalanie dwutlenku węgla.
Niewydolność oddechowa rozpoznawana jest w oparciu o badanie przedmiotowe (zwiększenie liczby oddechów) i badanie gazometryczne krwi tętniczej oraz inne badania, zależnie od przyczyny wystąpienia choroby.

JAK ZAPOBIEGAC CHOROBOM

Jedną z głównych zasad ochrony układu oddechowego przed różnymi chorobami jest przestrzeganie prawidłowej diety. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że nie powinno spożywać się zbyt dużo pokarmów pochodzenia zwierzęcego. W naszym jadłospisie powinny natomiast znaleźć się pokarmy pochodzenia roślinnego.
Na pewno ważne też jest zerwanie ze śmiercionośnym nałogiem palenia papierosów, który niewyobrażalnie niszczy nasze drogi oddechowe.
Oprócz wyżej wymienionych zasad należy również pamiętać, aby unikać kontaktu ze spalinami.