Utwór "Dzieje Tristana i Izoldy" stanowi przykład eposu rycerskiego.

Słowo "epos" oznacza utwór wierszowany dużych rozmiarów opisujący podniosłym językiem dzieje legendarnych czy historycznych bohaterów lub życie całej zbiorowości w przełomowych chwilach dziejowych. Takim eposem jest utwór pt. "Dzieje Tristana i Izoldy" Josepha Bédiera, przekazujący nam słowami obraz wspaniałego rycerza.
Głównym bohaterem jest Tristan, odzwierciedlający postać zacnego rycerza. Potrafi on "władać lancą, mieczem, tarczą i łukiem, miotać kamienne pociski...". Jako jedyny zgłasza się do walki z Morhołtem i pokonuje go. W ten sposób pokazuje swoją siłę i determinację.
Autor opisuje zwyczaje, jakimi charakteryzuje się ta epoka. "Marek dziwował się pięknemu porządkowi orszaku, zmyślnie rozebranemu jeleniowi oraz wielkiej dworności myśliwskich obyczajów".
Pisarz mówi o idealnej nieosiągalnej, pięknej miłości, jaką darzyli się bohaterowie tegoż utworu, o jakiej marzą kochankowie wszystkich czasów.
Utwór wzbogacony jest również o elementy baśniowe: ogry, zaczarowany pies, smok oraz używanie magii.
Uważam, iż "Dzieje Tristana i Izoldy" są idealnym przykładem eposu rycerskiego, gdyż składniki tej epopei znajdują się w tym utworze.