Styl romański i gotycki

Styl romański występował między XI a XII w. we wszystkich chrześcijańskich krajach Europy.

Budowle romańskie wznoszono z kamienia, były one przysadziste i wieloczłonowe. Z zewnątrz wyglądały jak złożone z brył geometrycznych, a wewnątrz świątyni panował półmrok, gdyż miały one wąskie okna, zakończone górnym łukiem.

Kościoły dekorowano rzeźbami, płaskorzeźbami oraz malowidłami ściennymi. Oprócz świątyń w stylu romańskim wznoszono także zamki i wieże.

Styl gotycki zaczął panować w architekturze pod koniec XII i XIII w. Zastosowano w nim cegły, a budowle gotyckie były o wiele większe od romańskich, szczególnie katedry. Charakteryzowała je strzelistość, która sprawiała, że budynki wydawały się bardzo wysokie, a także dużo większe okna, często wypełnione witrażami.

W stylu gotyckim nie tylko wznoszono budowle sakralne (kościoły i klasztory), ale także budowle świeckie - zamki, mury obronne miast z basztami i barbakanami.