Fidel Alejandro Castro Ruz (ur. 13 sierpnia 1926 w Biránie) prawnik, od 1 stycznia 1959 do 24 lutego 2008 prezydent i premier Republiki Kuby, pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Kuby i przywódca rewolucji kubańskiej (El Máximo Lider). Z racji przewodzenia Armii Powstańczej w latach 1956-1959 popularnie nazywany El Comandante. Jego władza praktycznie nie podlega ograniczeniom, stąd często określany bywa mianem dyktatora.
Najważniejsze wydarzenia za czasów życia
W 1942 r. rozpoczął naukę w Colegio Belen, należącej do jezuitów szkole średniej w Hawanie. Dwa lata później zdobył tytuł najlepszego sportowca szkoły.
W 1945 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Hawanie. Pięć lat później, po ukończeniu studiów, otworzył wraz z dwoma partnerami kancelarię prawną.
26 lipca 1953 roku 165-osobowy oddział zorganizowany przez Castro zaatakował koszary Moncada w prowincji Oriente. Fidela skazano na 15 lat więzienia.
Na mocy amnestii opuścił zakład karny 15 maja 1955 roku.
2 grudnia 1956 roku Castro i jego oddział, składający się z 81 ludzi, wylądowali na pokładzie jachtu "Granma" na północnym wybrzeżu prowincji Oriente. Atak znowu się nie powiódł.
W lutym 1960 roku Kuba nawiązała przyjazne stosunki z ZSRR.
17 kwietnia 1961 roku w Zatoce Świń wylądowały, wspierane i dowodzone przez CIA siły, złożone m.in. z 1300 uchodźców kubańskich. Ich zadaniem było obalenie rządu Castro.
W październiku 1962 roku doszło do kryzysu kubańskiego, związanego z odkryciem przez CIA konstrukcji, które mogły służyć Rosjanom do rozmieszczenia na Kubie rakiet balistycznych. Flota USA zablokowała Kubę, światu groził wybuch wojny atomowej.
19 lutego 2008 Fidel Castro ogłosił swoją rezygnację z funkcji przewodniczącego Rady Państwa po 49 latach rządów. Fidel Castro pobił rekord świata w długości rządzenia wśród dyktatorów.
Opis wydarzenia
Nie widząc prawnych sposobów walki z dyktaturą, Castro zorganizował 165-osobowy oddział, który 26 lipca 1953 roku zaatakował koszary Moncada w prowincji Oriente. Atak się nie powiódł. Połowa atakujących zginęła. Castro i jego brat Raul zostali schwytani. Fidela skazano na 15 lat więzienia. Na mocy amnestii opuścił zakład karny 15 maja 1955 roku.
Przez kilka następnych miesięcy Castro próbował walczyć z dyktaturą Batisty pokojowymi środkami. Gdy nie przyniosło to rezultatów, wyjechał do Meksyku, by zorganizować oddział partyzancki. Tam spotkał Ernesto "Che" Guevarę. Utworzyli Ruch 26 lipca.
Castro i jego oddział, składający się z 81 ludzi, wylądowali na pokładzie jachtu "Granma" na północnym wybrzeżu prowincji Oriente 2 grudnia 1956 roku. Atak znowu się nie powiódł. Po starciach z armią pozostało przy życiu jedynie 12 partyzantów. Wycofali się w góry Sierra Maestra, gdzie kontynuowali walkę partyzancką.
Stopniowo siły Castro rosły, aż w końcu zgromadził on pod swoim dowództwem 800 ludzi i zaczął odnosić zwycięstwo za zwycięstwem. Z Kuby zaczęli uciekać rezydenci amerykańskiej zorganizowanej przestępczości (wyspa była wówczas popularnym miejscem spotkań amerykańskiej mafii). Na Kubie chętnie prowadzili interesy amerykańscy biznesmeni, a wyspa była także popularnym i tanim krajem dla turystyki amerykańskiej. W końcu, opuszczony przez USA, na ucieczkę zdecydował się (1 stycznia 1959 roku) Fulgencio Batista, co przypieczętowało zwycięstwo rewolucjonistów.
Ocena postaci
Fidela Castro, jak każdego komunistę, oceniam negatywnie. Jego rządy pochłonęły tysiące ofiar. Przetrzymywano wtedy więźniów za poglądy polityczne, źle ich traktowano, a nawet stosowano tortury. Choć do niewątpliwych sukcesów polityki Castro należą brak problemów rasowych oraz wysoki poziom systemu ochrony zdrowia i edukacji, uważam jego rządy za złe. Poglądy Fidela ewoluowały od nacjonalistyczno-demokratycznych (przed obaleniem dyktatury i bezpośrednio potem) po komunistyczne. Co oznacza, że negowano własność prywatną, ograniczano wolność słowa i podporządkowywano wszystko rządowi. Fidel Castro był dyktatorem i nie należy go naśladować.