Charakterystyka Alka, Zośki i Rudego.

„Alek”, „Rudy” i „Zośka” są bohaterami narodowymi, upamiętnionymi w powieści „Kamienie na szaniec”. „Alek” naprawdę nazywał się Aleksy Dawidowski, „Rudy” Jan Bytnar, a „Zośka” Tadeusz Zawadzki.

Aleksy urodził się 3 listopada 1920 roku, a zmarł 30 marca 1943 roku. Miał także pseudonimy: „Glizda”, „Kopernicki”, „Fajtłapa”. Janek urodził się 6 maja 1921 roku, zaś zmarł 30 marca 1943 roku. Posiadał także ksywy: „Czarny”, „Janek” i „Krokodyl”. Tadeusz urodził się 24 stycznia 1921 roku i zmarł 20 sierpnia 1943 roku. Był również nazywany: „Kajman”, „Kotwicki” oraz „Lech Pomarańczowy”.

We wrześniu 1933 chłopcy rozpoczęli naukę w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. W harcerstwie byli od jesieni 1933r. w 23 Warszawskiej Drużynie Harcerzy im. Bolesława Chrobrego (tzw. „Pomarańczarnia”). W harcerstwie Aleksy był podharcmistrzem, a Rudy harcmistrzem. Tadeusz i Jan zostali odznaczeni Krzyżem Walecznych, a Aleksy i Tadeusz Orderem Virtuti Militari. Chłopcy byli też związani z Grupą Szturmową, byli kolejno dowódcą, dowódcą plutonu i komendantem.

Ci młodzi mężczyźni byli wysocy i szczupli. „Rudy” miał rudawe włosy i piegowatą twarz. „Alek” i „Zośka” mieli niebieskie oczy i jasne włosy. „Zośka” miał długie palce i regularne rysy. Chłopcy zawsze się uśmiechali.

Każdy z nich był inny, ale mieli pewne wspólne cechy, między innymi odwagę, męstwo, wytrzymałość i braterstwo. Kiedy byli razem działali najlepiej i najskuteczniej, ponieważ się uzupełniali. „Zośka” był dobrym organizatorem, miał zdolność przewidywania i dobrze zarządzał. Swoją rolę wypełniał w sposób naturalny, prosty i nieznaczny. Nie narzucał swej woli i miał wyrozumiały stosunek do innych ludzi. „Alek” był urodzonym organizatorem. Zawsze zachowywał zimną krew, przez co nigdy nie dał się wytrącić z równowagi. Był optymistą, wierzył, że każda akcja zakończy się sukcesem. Myślał, że po wojnie zbuduje od nowa wolną Polskę. „Rudy” był kucharzem „Buków”, wybitnym artystą i wspaniałym majsterkowiczem. To on rysował żółwie i kotwice swoim „wiecznym piórem”. Ze swoim uporem i talentem jednego wieczora narysował aż 80 żółwi.

Uważam, że „Alek”, „Rudy” i „Zośka” byli za życia, i są po śmierci bohaterami narodowymi. Swoją odwagą i męstwem udowodnili, że każdy może walczyć o wolny kraj. Byli patriotami, którzy chcieli przyczynić się do oswobodzenia Polski. Powinniśmy się uczyć od nich, że nawet w czasie wojny trzeba pamiętać o swojej przyszłości. W tym celu kończyli tajne studia. Potrafili się również bawić i cieszyć ze swoimi przyjaciółmi. Nigdy nie zapominali o swojej rodzinie i o tym co im dała.