Wielka Improwizacja Konrada - jako wyraz prometeizmu

Wielka Improwizacja Konrada - jako wyraz prometeizmu Edytuj Usuń

Konrad w II cz. jest niemym widmem, które pojawia się i nie chce odejść, nieszczęśliwe zakochany popełnia samobójstwo

IV - jako Gustaw - typ nieszczęśliwego kochanka

III - poczatkowo jako Gustaw, przemiana w prologu w celi w 1823 z typu nieszczęśliwego kochanka w męczennika walki narodowy. Wielkiego patriotę
- chce rządzić duszami: nie prosi Boga, lecz zada tego

Konrad uważa się za ojca ludzi, za lepszego od innych, wywyższa się, uważa że inni prości ludzie nie potrafią odczytać jego myśli, wyrasta ponad tłum, to co tworzy nie jest dla człowieka

- czuje nieograniczone moce
- zarzuca Bogu brak miłości ponieważ inaczej nie dopuściłby do cierpienia; Boga nazywa jedynie mądrością
- wątpi w stwórcę, w jego nieskończoną moc
- wzywa Boga na pojedynek
- jednoczy sie z ojczyzna
- zapowiada zniszczenie boskiego porządku

Konrad czuje się dumny i nieśmiertelny. Bohaterem kieruje patriotyzm i miłość do ojczyzny i ludzi. Chce rządzić, chce mieć władze nad ludźmi, nad wszystkim co sie dzieje, chce posiadać moc Boga. Bóg nie odpowiada Konradowi co doprowadza go do szaleństwa.

Konradem kierowała zarozumiałość, pycha, bunt przeciw Bogu, ale kierowała nim także milosc i chcec poswiecenia sie dla kraju. Pragnie wladzy ale Nie dla wlasnych korzysci lecz by moc zbawic narod. Slowa wypowiedziane przez konrada skierowane do boga spowodowane byky jego zalem i gorycza,iz bog pozwala na cierpienie.

DLACZEGO BÓG MILCZY?
Bóg uznal ze nie warto rozmawiac z czlowiekiem, ktorym kieruje pycha, zarozumialosc, wynioslosc, egocentryzm