Obraz miłości w Biblii

OBRAZ MIŁOŚCI W BIBLII

Czym jest miłość... ? To pytanie, które stawiają sobie od zarania dziejów najwięksi myśliciele i filozofowie, oraz my zwykli ludzie. Miłość jest uczuciem i na pewno sensem życia każdego człowieka, bez względu na jego wiek, pochodzenie, miejsce w społeczeństwie. Każdy z Nas odczuwa potrzebę bycia kochanym i kochania drugiej osoby. Jest to potrzeba, która towarzyszy człowiekowi od początku świata. Miłość to bardzo trudne uczucie i to jedno słowo określa tak wiele zachowań, przybiera ona wiele postaci. Może być skierowana do najbliższej osoby, do Boga, do ojczyzny, idei a nawet przedmiotów.

Miłość można podzielić na : AGAPE (caritas) – miłość bezwarunkowa, bezinteresowna opierająca się na altruizmie, jest ona najczęściej motywowana religijnie. Tak można nazwać miłość Boga do człowieka, PHILIA(amicita) – miłość wolna od seksu i zmysłowości, jest przyjacielska, lojalna i wierna oraz
EROS (amor) – miłość twórczą, kreatywna, romantyczna, sentymentalna i tęskniąca. SEXUS – miłość zmysłowa,
realizująca konsumpcje miłości i oparta na pożądaniu, NARCYZM – miłość do samego siebie oraz
MIŁOŚĆ PLATONICZNA – rozumiana jako aseksualna, Człowiek, który kocha w ten sposób obsesyjnie myśli
o osobie kochanej, ale niestety jest to miłość, której zazwyczaj nie możemy osiągnąć. Do naszych idoli, osób,
które uważamy za autorytet. I można by tak wymieniać..

Uczucie to jest obecne wszędzie wokół nas, a jego liczne przykłady ukazuje literatura, sztuka, muzyka. Jednym z ważniejszych dzieł jest Biblia, która od jest przesiąknięta duchem miłości.
Pismo Święte ukazuje nam wiele rodzajów miłości. Jest to m.in. miłość rodzicielska, do bliźniego, człowieka do Boga i Boga do człowieka. Pomimo wielu odrębności, każde oblicze tego uczucia ma w sobie coś wspólnego. Dzieło to pokazuje nam, że miłość bywa trudna, jest ona ukazana jako coś niezwykłego i bardzo wyjątkowego.
Zaczynając od początku, czyli od Stworzenia Świata przez Boga zauważamy już tam to wielkie uczucie. Jest to pierwszy przykład tego bezinteresownego uczucia, jako więzi łączącej Boga i człowieka. Jest to pierwotny plan Boga wobec człowieka. Zawarty jest on w akcie stworzenia , jest to jedyne w swoim rodzaju odniesienie do miłości Stwórcy. To właśnie za sprawą Boga a właściwie jego umiłowania do człowieka istniejemy i możemy cieszyć się pięknem otaczającego nas świata i życiem.

„A wreszcie rzekł Bóg: "Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. (...) Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił. (...) A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. „ ( Rdz 1, 26-31nn )

Bóg umiłował nas od początku świata i chciał abyśmy byli dobrzy i dążyli do doskonałości. Ofiarował On człowiekowi raj i obdarował Go szczęściem i bezpieczeństwem. Dał również rozumną duszę i sumienie oraz wolną wolę. To świadczy o ogromnym uczuciu Stwórcy.
Obecność miłości bożej do człowieka można doszukać się również w parabolach. Jedną z nich jest „przypowieść o miłosiernym samarytaninie” (Łk 10, 25-37) mówi ona o przykazaniu miłości Boga i bliźniego, prezentuje ona wzór prawdziwej miłości bliźniego. Zdarzenie to ma miejsce na drodze z Jerozolimy do Jerycha. Jest to droga pustynna. Wędrowało po niej wielu kapłanów oraz Lewita wszyscy mijali rannego człowieka nie zainteresowali się jego losem. Samarytanin otoczył Go opieką, pomógł mu, opatrzył jego rany i okazał miłosierdzie. Samarytanin jest odzwierciedleniem Chrystusa - miłosiernego, uczynnego i wrażliwego a ten potrzebujący pomocy człowiek – to grzesznik, czyli każdy z nas. Drugim przykładem może być „przypowieść o synu marnotrawnym (Łk. 15, 11-32), opowiada ona wzruszająca opowieść o miłosiernym umiłowaniu grzeszników przez Boga. Z jej treści wynika, iż syn wydawszy cały swój majątek wraca pokornie do ojca, który przyjmuje go z uciechą do domu. Bóg jest tu pokazany jako miłosierny ojciec, który przebacza, oczekując skruchy. Bowiem Bóg cieszy się z każdego nawróconego człowieka.
W Piśmie Świętym spotykamy się także, z lirycznym poematem miłosnym, którym jest „Pieśń nad Pieśniami”. Miłość tę można odnieść do więzi, która łączy Chrystusa z Kościołem, albo z człowiekiem indywidualnie. Można ona również dotyczyć relacji : Bóg – Maria (jako jego dziewicza Oblubienica), a także między duszą a Bogiem. Ten wspaniały poemat jest dialogiem Oblubieńca i Oblubienicy, którzy w zmysłowych obrazach, porównaniach oraz wyznaniach opisują swoje wielkie uczucie. Księga ta mówi, że miłości nie można kupić, że jest ona niezniszczalna i pokazuje trud jej osiągnięcia. Ukazuje jej nieprzemijalność i siłę. Obraz ten można odczytać jako miłość dwojga ludzi, dwojga kochanków, którzy nie potrafią, bez siebie żyć. Rozmawiają językiem zakochanych, pełnych wyznań i zmysłowych obrazów. Wiele wersetów świadczy o fascynacji ciałem i urodą.

„Niech mnie ucałuje pocałunkami swych ust !” (Pnp 1, 2nn)

Wiele fragmentów ma charakter zmysłowy. Utwór ten uznawany jest za najpiękniejszy poemat Biblijny. Przedstawiona tu miłość w większości fragmentów (zwłaszcza wypowiadanych ustami Oblubienicy) jest utożsamiana z tęsknotą, z chęcią stałego przebywania w pobliżu ukochanego. Stąd biorą się częste w tekście słowa o poszukiwaniu, dążeniu, oczekiwaniu na jego przybycie.

”Na łożu mym nocą szukałam umiłowanego mej duszy, szukałam go, lecz nie znalazłam. Wstanę, obejdę miasto po ulicach i placach, szukać będę ukochanego mej duszy.” (Pnp 3,1-2)

Pierwszemu człowiekowi, i nam również, Bóg wyznaczył jedyną drogę do szczęścia. To co może nas uszczęśliwić jest oparte na głębokiej miłości do Boga. Miłość do Boga polega na wypełnianiu Jego przykazań, Jego woli ukazanej nam przez nauczanie Jezusa. W pełni miłuje Boga ten, kto każdą swoją czynność stara się wykonać zgodnie z życzeniem Ojca. Przykłady miłości człowieka do Boga przedstawione w Biblii nie są proste. Niejednokrotnie na drodze do osiągnięcia jej stawały przeszkody lub wątpliwości. Pokonanie ich wymagało od człowieka ogromnej wiary, ciężkiej pracy, trudy i wielkich wyrzeczeń. Jednak wszystko to zostało wynagrodzone, co stanowi kolejny dowód, na bezwarunkowa Miłość Boga. Bóg stawiał człowieka przed wieloma wyzwaniami. Przykład miłości człowieka do Boga przedstawiony jest np. w Księdze Hioba. Księga ta jest dramatem poetycko – filozoficznym. Bóg wystawia Hioba na próbę. Jednak jego wiara, miłość i oddanie Bogu zwyciężają. Bohater traci wszystko co ma :rodzinę, zdrowie, majątek oraz przyjaciół. Pozostaje mu jedynie wiara. Hiob przeżywa ogromne cierpienia, ale uważa, że skoro potrafi przyjmować dobro, musi i nauczyć się przyjmować zło. Wszystkie jego cierpienia zostają wynagrodzone. Bóg oddaje jemu cały majątek i przywraca Go do zdrowia. Od tej pory żyje od w szczęściu. Miłość tego człowieka do Stwórcy zwyciężyła wszystko i choć nie była prosta została wynagrodzona.

„U Niego jest mądrość i potęga, On ma radę i rozum.” (Hi 12, 13)

Między innymi w tych słowach Hiob pokazał głębokie uczucie, którym żywi Boga. Przykładów podobnych zachowań, okazujących umiłowanie Stwórcy przez człowieka można by pokazać wiele, ale uważam, że ten jest najlepszy i najlepiej zrozumiały przez wszystkich.
Kolejnym obliczem tegoż wielkiego uczucia jest miłość Kobiety do mężczyzny. Adam i Ewa, jako „on” i „ona”, a również „ja” i „Ty” tworzą nową jedność, całość – „my”. Jako stworzeni na obraz Boga są oni podobni do siebie, a równocześnie pozostają różni. Łączą by być razem, tworzą jedność w znaczeniu harmonii i pełni. Biblia uczy nas jak dawać siebie drugiej osobie. Pokazuje, że należy umieć okazać jak wiele znaczy dla nas ta druga osoba i wspierać ją w trudnych momentach. Często uczucie to wymaga poświęcenia.
Piękny obraz miłości przedstawia nam w 1 liście do Koryntian św. Paweł (1 Kor 13, 1-13).

„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości (...), nie unosi się pychą; (...) nie unosi się gniewem, nie pamięta złego (...) lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.” (1 Kor 13, 4-7nn).

Tak przedstawia to uczucie św. Paweł. Wychwala on miłość i określa jako uczucie ponadczasowe, które nadaje sens życiu. Apostoł wymienia jego cechy podkreślając tym wielkość i potęgę tego uczucia. Wychwala jej wartość, znaczenie. Okazuje ją jako najwyższą wartość. Mówi, że polega na dawaniu. Pokazuje, że miłość jest czymś wyjątkowym i trzeba na nią zasłużyć. Św. Paweł opowiada o tym uczuciu jako o potrzebie doświadczania i o bogactwie, które nic nie znaczy bez niej. Mówi, że to uczucie jest wszystkim, a bez niego nie ma nic. Jest to chyba najbardziej znany fragment Biblii. Nazwany został mianem „Hymnu o miłości” i na takie miano zasłużył.
Bóg dał nam przykazania miłości :

„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy. (Mt 22,37-40)”


W ZAŁĄCZNIKU RAMOWY PLAN WYPOWIEDZI WRAZ Z CYTATAMI...


POZA PREZENTACJA : ( różne dziwne fragmenty które można wpleść między prace...

Warto by dodać, że Biblia zawiera również pewne wskazania odnoście tego wielkiego uczucia.

„Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość!” (Kpł 18, 22)


W przykazaniach tych Bóg podkreśla wielkość tego uczucia i jego ważną rolę.
Przykłady miłości ukazane w Piśmie Świętym do tej pory są piękne i każdy z Nas chciałby ich doświadczyć w taki czy inny sposób. Istnieją również inne przykłady miłości, mniej piękne, o których nie wielu z Nas wie.

(...)

„Wyciskając swój obraz w człowieku, [Bóg] uzdolnił go do kochania Boga, nawiązania relacji z Nim, słuchania Jego słów i odpowiedzi na Jego wezwania. Tak stworzony człowiek jest z natury ukierunkowany na partnerstwo, miłość, wspólnotę. Dzięki tej zdolności, która jest cechą natury Boga, wchodzi w dialog nie tylko z Nim, ale także z innymi ludźmi, chce budować z nimi wspólnotę życia.”


I wydawać by się mogło, że miłość opisana w biblii jest taka piękna. Lecz po bardzo dokładniej i wnikliwej analizie tego wielkiego dzieła można się dopatrzyć jeszcze jednego obrazu miłości, już nie tak pięknego i nie rozumianego przez wielu. Niektórzy mogą się z nim pewnie nie zgodzą.
Przypatrzmy się dokładnie 1 i 2 Księdze Samuela.
Początkowo Pismo Święte było przekazywane ustnie, a przez lata zapisywane. Jego treść była pierwotnie zapisana głównie w języku hebrajskim i częściowo armeńskim. Mówimy oczywiście o Starym Testamencie. Później wielokrotnie je przepisywano i tłumaczono na wiele języków. Poprzez tłumaczenie i różnego typu przekazy wszystko co jest zawarte obecnie w Biblii można by powiedzieć, że zostało wygładzone i ukryte zostały braki i niedociągnięcia poprzednich zapisów i tłumaczeń. Ponieważ w tamtych zapisach wiele spraw wyglądało dwuznacznie, i nie do końca tak jak powinno.

Pismo Święte było początkowo przekazywane ustnie, później wielokrotnie - czasem tendencyjnie - przepisywane, stawało się co raz bardziej wygładzone i skondensowane. Nawet jednak te kilka wersetów pokazuje nam, jak wielka była miłość Jonatana i Dawida:
"przylgnął sercem do Dawida",
"pokochał go jak siebie samego",
"zawarli tedy Jonatan z Dawidem związek przyjaźni",
"zdjął płaszcz (...) i dał go Dawidowi, tak samo swoją odzież".
Te cztery wersety o początkach miłości wydają się być - patrząc także z naukowego punktu widzenia - okrojone w porównaniu z pierwotną treścią księgi. Jeśli więc tak wygląda cenzurowana przez tysiąclecia miłość Jonatana i Dawida, to tylko wyobrażać sobie możemy jak piękna i głęboka była w istocie. Ale to nie koniec świadectw biblijnych o ich miłości.