Czy zgadzam się z opinią Kleinera, że „Oda” jest z rodu niosących moc i promień?

Autorem „Ody do młodości jest młody dwudziestodwuletni Adam Mickiewicz, który dopiero, co skończył studia w Wilnie i przeniósł się do Kowna. W latach 1817-1823 Mickiewicz należał do tajnego Towarzystwa Filomatów i Filaretów. W 1820 roku dla przyjaciół z towarzystwa napisał dwa utwory: „Pieśń filaretów” oraz „Ode do młodości”, która stała się manifestem propagandowym pokolenia romantyków i największym osiągnięciem poezji filomackiej. Korzeniem myśli tego promiennego, zawsze żywego utworu tkwią w kulturze oświecenia z niej przyjął poeta wiarę w postęp ludzkości, dążenie do powszechnego szczęścia i przekonanie, że „ze słabością” należy się „łamać za młodu”.

Całkowicie zgadzam się z opinią Kleinera, że „Oda” jest z rodu niosących moc i promień. Jest utworem, który pali się płomieniem młodzieńczego entuzjazmu, bije w niej zapał młodości, wyzwala energię czynu i wolę działania. Mickiewicz w „Odzie” określa młodość jako ambrozję, która pozwala zachować nieśmiertelność i chroni przed przemijaniem. Wiersz wzywa do zbiorowego działania, stawia przed młodym pokoleniem szczytne ideały. Poeta żąda podporządkowania celów osobistych dobru ogółu, widzi w młodości i braterstwie gwarancję powodzenia w „przebudowie” świata. Piętnuje egoizm, który reprezentuje świat stary, który jest samolubny, bez serc, martwy, nieczuły, zacofany, przeciętny, nudny, tępy i bierny. Świat młody wygląda zupełnie inaczej: pełen marzeń, zapału, nadziei, szczęśliwy, kolorowy, nieprzeciętny, żywy, pełen zainteresowań, czuły i cudowny. Jest ożywiony ideą tworzenia i przepojony entuzjazmem.

Akcent końcowy „Ody”, który zawiera obraz powstającego nowego świata, zamyka wiersz nutą radości, określa nastrój utworu i daje mu siłę optymizmu. Głównymi cechami romantycznymi utworu jest wiara w potęgę uczucia: „Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga, tam, czego rozum nie złamie”, wiara w potęgę młodości, wezwanie do walki o wolność jednostki i narodu. Pojawia się również gorące wezwanie do czynu oraz bunt przeciwko istniejącemu światu i budowa nowej przyszłości. Romantyczne w „Odzie” jest przekonanie, że są siły potężniejsze od rozumu tj. miłość, młodzieńczy zapał i entuzjazm. Autor jest pełen nadziei, że nowy świat, zbudowany przez młodzież, będzie oparty na wolności, przyjaźni i miłości międzyludzkiej. Utwór ten w dzisiejszych czasach jest idealnym obrazem uczuć młodego człowieka.

Według Mickiewicza, człowiek młody powinien próbować poznać to, co pozazmysłowe. Świat bez uczuć i fantazji jest martwy. Autor pokazuje różnice pomiędzy intelektem, a fantazją, miedzy młodością a starością. Nawołuje do pokonania trudności , aktywnej postawy, pozbycia się zwyczajów, panujących w starym świecie. Siła młodości porównywana jest do boskiej siły twórczej.

Młodość jest naszą siłą i naszym atutem! Nie możemy jej zmarnować!

„Młodości! Ty nad poziomy
Wylatuj.
Młodości! Orla twych lotów potęga,
Jako piorun twoje ramie.”