Matka Teresa z Kalkuty

Matka Teresa z Kalkuty jest niewątpliwie jedną z najbardziej niezwykłych postaci naszego stulecia. Urodziła się w Skopje 27 sierpnia 1910r., albańskim mieście w okręgu Kosowo, które kilka lat później pod panowaniem Jugosławii. Dziewczynka przychodzi na świat w katolickiej rodzinie, szczęśliwej i zamożnej. Ojciec, Nicola Bojaxhiu, majętny kupiec, absolwent farmacji, i matka, Drone, młoda i piękna, mieli już dwuletniego synka Lazara, a później w 1913 przyszła na świat druga dziewczynka, Agata. Matka Teresa zawsze niechętnie opowiadała o swojej rodzinie. Gdy ktoś zadawał jej konkretne pytania na temat dzieciństwa czy okresu młodości, opowiadała krótko, albo często nie odpowiadała wcale. W rzeczywistości owa tajemniczości i milczenie na temat odległej przeszłości skrywała wielki dramat rodzinny. Dramat, którym była śmierć ojca, zabitego ze względów politycznych, kiedy była jeszcze młodą „dziewczynką”, i dramat matki, która stała się praktycznie „więźniem” reżimu komunistycznego aż do śmierci. Matka Teresa, która była niezwykłe przywiązana do swoich rodziców, bardzo cierpiała z powodu tej sytuacji, potrafiła jednak znaleźć w sobie ogromną siłę przebaczenia. Kulisy tego dramatu rodzinnego odsłonił jej starszy o dwa lata brat Lazur. Matka Teresa unikała odpowiedzi, kiedy dziennikarze zadawali pytania na temat jej przeszłości. W latach, kiedy ona z racji swego wielkiego humanitarnego dzieła realizowanego w Indiach stała się osobą niezwykle popularną, jej matka oraz siostra mieszkały w Tiranie w Albanii. A jak wiadomo, w kraju tym panował reżim komunistyczny, dlatego Matka Teresa unikała wszelkich szczegółów dotyczących swego pochodzenia, z obawy, by nie przysporzyć kłopotów matce i siostrze. Jej matka umarła w Tiranie w 1972 roku mając 83 lata. Rok później zmarła Agata, siostra Matki Teresy. Obecnie wszystkie te bolesne przejścia skończyły się i należą już do historii. Matka Teresa usłyszała pierwsze wezwanie do życia zakonnego, gdy miała około dwunastu lat. Pewnego dnia Agnieszka słucha w kościele parafialnym kazania misjonarzy jezuitów pracujących w Indiach i po raz pierwszy odczuwa pragnienie poświęcenia swojego życia Bogu jako misjonarka. Lecz, jak później sama powie, nie chciała zostać zakonnicą i stłumiła w sobie ten głos. Agnieszka ma osiemnaście lat, skończyła szkołę i zastanawia się nad swoją przyszłością czytając listy przesyłane z Indii przez misjonarzy jezuickich słyszy wewnętrzny głos, który zachęca ją, by została misjonarką w Indiach, i tym razem bierze to pod uwagę. Ponieważ jedną drogą pozwalającą zrealizować to marzenie było wstąpienie do zgromadzenia sióstr misjonarek, wybiera zgromadzenie Matki Boskiej Loretańskiej prowadzące swoją misję w Bengalu w Indiach. 25 września 1928 Agnieszka opuszcza rodzinę i udaje się do Dublina w Irlandii, gdzie znajduje się macierzysty dom zgromadzenia Matki Boskiej Loretańskiej. Po dwóch miesiącach spędzonych w domu macierzysty. Agnieszka wyjeżdża do Indii. W styczniu 1929r. przybywszy do Kalkuty. Agnieszka udaje się do Darjeeling, miasteczka na zboczach Himalajów, gdzie siostry mają swój nowicjat. Rozpoczyna oficjalne życie zakonne ubierając habit i przybierając imię siostry Teresy ze względu na nabożeństwa, jakie miała do świętej Teresy od Dzieciątka Jezus. Po zakończeniu dwuletniego nowicjatu siostra Teresa składa śluby czasowe. Opuszcza Darjeeling i udaje się do swojej nowej siedziby: High school, która prowadzona jest przez siostry Matki Boskiej Loretańskiej w Kalkucie, gdzie ma odbyć studia magisterskie oraz uczyć historii i geografii. W 24 maja 1934r. składa śluby wieczyste w zgromadzeniu i zostaje dyrektorką oddziału bengalskiego i High school. Podczas swojej podróży pociągiem do Darjeeling, gdzie ma odbyć ćwiczenia duchowe, nagle uderza ją sytuacja skrajnej nędzy biedaków, których spotyka, i odgrywa swoje powołanie, by opuścić zgromadzenie i poświęcić się całkowicie służeniu tym nędzarzom. Wróciwszy do Kalkuty zwierza się ze swojego pragnienia matce przełożonej, która uznaje to za absurdalne rojenie. Matka Teresa nalega, spotykając się w zgromadzeniu z wrogością. Cierpi z tego powodu i zaczyna chorować, lecz arcybiskup Kalkuty F.Perier przeczuwa, że ta zakonnica ma wypełnić wielki plan Opatrzności, i postanawia jej pomóc. Arcybiskup Perier przeanalizowawszy skrupulatnie nowe aspiracje duchowe Matki Teresy, pisze do papieża Piusa XII prosząc o zezwolenie i rozpocząć nowe życie zakonne poza klasztorem. Pirus XII odpowiada na list arcybiskupa Kalkuty Periera i udziela Matce Teresie zezwolenia na pozostanie siostrą poza klasztorem. Matka Teresa oddaje habit sióstr Matki Boskiej Loretańskiej i opuszcza klasztor. Wrzesień 1948r. Matka Teresa udaje się do Patny, do szpitala sióstr misjonarek od Matki Dengel, aby odbyć kurs pielęgniarski, który ma ją lepiej przygotować do służenia najuboższym spośród ubogich, dla których postanowiła poświęcić własne życie. Matka Teresa wraca do Kalkuty i wspiera datę 25 grudnia dzień Bożego Narodzenia na oficjalne rozpoczęcie swojej misji w służbie najuboższym pośród ubogich. W 19 marca 1949 uroczystość świętego Józefa, kiedy to Matka Teresa przyjmuje pierwszą towarzyszkę, Shubashini Das, która zostanie pierwszą w jej nowym zgromadzeniu. 1950 styczeń: Matka Teresa ma już około dziesięciu towarzyszek, które wraz z nią pracują. Z inicjatywy arcybiskupa Periera pisze regułę zgromadzenia, które pragnie założyć. Arcybiskup analizuje projekt i następnie przesyła go do Rzymu. Nadchodzi odpowiedź z Watykanu uznająca nowe zgromadzenie sióstr Matki Teresy, które będą się nazywały Misjonarki Miłości. Matka Teresa inicjuje swoje pierwsze dzieło społeczne-dom dla umierających, dom dziecka, osadę dla trędowatych. W październiku 1960r. po raz pierwszy wyjeżdża z Indii i udaje się do Ameryki, by uczestniczyć w kongresie. W drodze powrotnej zatrzymuje się w Rzymie, udaje Siudo Watykanu, gdzie za pośrednictwem kardynał Gregoria Agagianiana przedstawia papieżowi Janowi XXIII prośbę, aby zgromadzenie misjonarek Miłości zostało zatwierdzone prawem papieskim. Działalność Matki Teresy rozrasta się coraz bardziej wzbudzając powszechny podziw. Prezydent Indii przyznaje siostrze nagrodę „Padmashree” a prezydent Filipin nagrodę „Magsaysay”. Jest rok 1963 Arcybiskup Kalkuty zatwierdza męską gałęź dzieła matki Teresy-braci misjonarzy Miłości. Papież Paweł VI podczas swej podróży do Bombaju spotyka się z Matką Teresą i by wyrazić swój podziw i szacunek dla niej, podaruje jej cenny samochód, który otrzymał w darze od wiernych ze Stanów Zjednoczonych. W lutym1965r. Paweł VI udzielił zgromadzeniu Matki Teresy zatwierdzenia papieskiego. Matka Teresa udaje się do Wenezueli, gzie w Cocorote zakłada pierwszy dom swojego zgromadzenia poza granicami Indii. Otwiera swój pierwszy ośrodek w Rzymie. Otwiera ośrodek w Taborze w Tanzanii. Paweł VI zatwierdza „ Stowarzyszenie Współpracowników Matki Teresy”. Później Matka Teresa otwiera ośrodek dla aborygenów w Bourke w Australii. Otwiera ośrodek w Melbourne w Australii. Otwiera dom w Ammanie w Jordanii. Rok 1970r. Inauguruje siedzibę nowicjatu misjonarek Miłości w Londynie. Styczeń 1971r. otrzymuje w Rzymie „Nagrodę Pokojową Jana Pawła XXIII przyznaną ją przez papieża Pawła VI w Bostonie w Stanach Zjednoczonych otrzymuje Nagrodę Dobrego Samarytanina”. W Nowym Jorku zostaje wyróżniona Międzynarodową Nagrodą Johna F. Kennedy`Ge. W Waszyngtonie uzyskuje doktorat w dziedzinie literatury. Otwiera dom w Belfaście w Ulsterze-Irlandia Północna, oraz drugi w Bronx w Nowym Jorku 1972r. Rząd Indii przyznaje jej nagrodę Pandit Nehru. W Anglii Książe Filip przyznaje jej nagrodę Templeton za „szerzenie religii”. W Mediolanie uczestniczy w marszu solidarności i otrzymuje nagrodę „Ambrogino d`oro”. FAO przyznaje jej nagrodę Alberta Schweitzera. Znalazła się na okładce tygodnika „Time” opatrzonej tytułem „Żyjący święci-orędzia miłości i pokoju”. Tygodnik „Paris Match” poświęca jej swoją okładkę. Wygłasza wykład na 41 Kongresie Eucharystycznym, który odbywa się w Filadelfii. W Rzymie odbiera z rąk prezydenta Pertiniego Międzynarodową Nagrodę Fundacji Balzana za 1978r.. Jest 17 października 1979 otrzymuje Pokojową Nagrodę Nobla w Oslo. Również rok później otrzymuje największą nagrodę hinduską nazwaną „Bhjarat Ratna” (Klejnot Indii) w Rzymie uzyskuje doktorat honoris causa przyznany przez Wydział Medyczny Universite Cattolica del Sacro Cuore. W roku 1983 przebywa w szpitalu i lekarze wszczepiają jej rozrusznik serca-Pięć lat później udaje się do Moskwy, gdzie od władzy komunistycznych uzyskuje zezwolenie na otwarcie domu w stolicy Związku Radzieckiego. W 1990r. na skutek powtarzających się ataków serca składa rezygnację z fundacji przełożonej generalnej swojego zgromadzenia ponownie wybiera ją jednogłośnie matką przełożoną, która to fundację akceptuje. W marcu 1991r. wraca do swojej ojczyzny, Albanii, za rządów komunistycznych była zamieniona na kino i otwiera trzy domy z przeznaczeniem na działalność charytatywną. W 1996 roku pogarsza się stan zdrowia Matki Teresy w ciężkim stanie trafia kilkakrotnie do szpitala. Rok później Matka Teresa przekazuje kierowanie zgromadzeniem nowej przełożonej. Umiera 5 września 1997 roku. Papieże, głowy państw, przywódcy, członkowie rządów, artyści, intelektualiści cenią ją, kochają, uważają za świętą. Wiele razy pisano „Matka Teresa to anioł”.