Jan Kochanowski - biografia

Jan Kochanowski (1530 - 1584) - najwybitniejszy poeta polski epoki renesansu, dramaturg i tłumacz psalmów Starego Testamentu. Pochodził ze średnio zamożnej rodziny szlacheckij z ziemi raodmskiej. Studiował już jako czternastolatek, literarutę, filozofię i języki starożytne (łacinę, grekę, hebrajski) w Akademii Krakowskiej, w Królewcu, gdzie zetknął się z ruchem reformacji, ale nie został innowiercą i w Padwie we Włoszech, gdzie tu zdobył dużą wiedzę z literatury antycznej, zwłaczsza greckiej.
Pozdróżował dużo po Europie, był między innymi w Neapolu, Rzymie, czy Paryżu. Po powrocie do kraju najpierw przebywał na dworach magnackich Filipa Padniewskiego, Jana Firleja, biskupa krakowskiego Piotra Myszkowskiego. Zastanawiał się nad karierą duchową, ale przyjął tylko niższe święcenia kapłańskie, co umożliwiło mu czerpanie dochodów z urzędów kościelnych. Później przebywał na dworze króla Zygmunta Augusta jako tytularny (tzn. bez żadnych konkretnych obowiązków) sekretarz królewski, gdzie spotkał wielu wykształconych humanistów. Napisał tam część fraszek i wiele pieśni.
Około 1570 r. rozstał się z dworem królewskim, osiadł na stałe w rodzinnym, odziedziczonym po ojcu Czarnolesie i prowadził żywot szlachcica-ziemianina, oddając się, podobnie jak Mikołaj Rej, uciehcom wiejskiego życia. Ożenił się z Dorotą Podlodowską. Najowocniejsze lata swojego życia spedził w cieniu lipy czarnoleskiej. Powstały wtedy nowe fraszki i pieśni, takie jak np.: "Odprawa posłów greckich", przekład biblijnych psalmów i "Treny". Poeta bardzo przeżył śmierć córki Urszuli, a później starszej córki Hanny.
Zmarł nagle w Lublinie na atak serca, w czasie konwokacji i zastał pochowany w kościele w Zwoleniu. Był twórcą polskiego języka poetyckiego.
Jego utowry: "Satyr", "Zgoda", "Szachy", "Fraszki", "Pieśni", "Pieśń świętojańska o sobótce", "Treny",
"Psałterz Dawidów" oraz "Odprawa posłów greckich".