Pilsudski jak patriota walczacy o wolna i niepodlegla Polske.

We wszystkich niemal przeprowadzonych na koniec stulecia ankietach okrzyknięto go największym Polakiem XX wieku. Wielkość Piłsudskiego nie polegała na tym, że przez 10 lat rządził Polską, jego zasługi sągłębsze i sięgają początków niepodległości. Wkład jaki wniusł w odbudowę Rzeczpospolitej, jest jeśli nawet nie decydujący, to w każdym razie bardzo ważny! On tez nadał polskiemu socjalizmowi narodowy charakter, co w decydującej mierze wpłyneło na niepowodzenie ideii komunistycznych w okresie międzywojennym. I co najważniejsze w polityce zawsze pomimo doznanych porażek, odnosił finialne sukcesy.
Urodził się 5 grudnia 1867 r w Zułowie na Wileńszczyźnie w rodzinie ziemiańskiej. W czasie studiów medycznych został wplątany w nieudany zamach na cara Aleksandra III, co kosztowało go 5 lat zsyłki. Z Sybiru powrócił jako zdecydowany zwolennik socjalizmu, przekonany, że jedynie dzięki tej ideologii może powieść się walka o niepodległość. Po powrocie wstapił do organizującej się Polskiej Partii Socjalistycznej i oo 1893 został członkiem Centralnego Komitetu Rootniczego ora redaktorem naczelnym Robotnika.Pochwycony w roku 1900 przez Rosyjską policję(ochranę), tak symulował obłęd, że trafił do szpitalnego więzienia, skąd udało mu się zbiec, aby kontynuować działalność niepodległościową. Wymarzoną szansą realizacji planu zdawała się stwarzać wojna z Japonią,jaka wybuchła w 1904, i rewolucja, która wstrząsneła Imperium Romanowów.Udał się zatem do Tokio, gdzie otrzymał znaczne kwoty na zakup broni w zamian za wywołanie powstania w Królestwie. Kierował organizacja bojową PPS. Ze względu na tródności w prowadzeniu działalności konspiracyjnej w zaborze rosyjskim przeniusł się do Galicji. Działając w PPs reprezentował kierunek niepodległościowy, wykazywał nieufność w stosunku do rewolucjonistow rosyjskich i nie widział możliwości wspópracy z nimi. Za niepodległość, możliwą do wywalczenia jedynie przeciw Rosji, skłonny był zapłacić każdą cenę, nawet sojuszem z Austro-Węgrami i ich poteznym sojusznikiem, Niemcami.Chcąc przygotować się nalezycie do konfliktu i stworzyć związki struktór wojskowych w postaci Związku Walki Czynnej, nawiązał kontakt z wywiadem austryjackim, któremu dostarczał danych o potęcjalnym przeciwniku w zamian za substydia i pozwolenie na niemal jawną działalność organizacyjną.Powstałe w ten sposób kadrowe oddziały po wybuchu wojny przekształciły się w legiony. Pomimo bohaterskiej postawy, na skutek obstrukcji austryjackich i niemieckich aliantów, nie odegrały w konflikcje światowym ważniejszej roli. Piłsudski wypowiedział posłuszeństwo sprzymierzńcom za co został osadzony w Magdeburgu! Wolność Piłsudskiemu przyniosła rewolucja niemiecka. W Warszawie, w 1918 okazał się więcej wart niż dywizja gotowego wojska. Entuzjazm z jakim witano go w stolicy, często był refleksem obaw przed socjalnymi zaburzeniami. Jako Naczelnik Państwa kształtował jego politykę, zwłaszcza zagraniczną. Bieg przypadków dał Piłsudskiemu niepowtarzalną okazję realicacji planu prometejskiego, w myśli którego na wschodzie powstać miał pas państw narodowych od Finlandi aż do Zakałkazia. Kraje te związane naturalnym sojuszem z Polską, silne poprzez federację z dawnym Wielkim Księstwem Litewskim, tworzyłyby skuteczną bariere przeciwko rosyjskiemu ekspansjonizmowi. Nieudana wyprawa kijowska nie miała na celu podboje, lecz właśnie realizację tej ideologii. Nie udana kampania wiosenna zakończyła się militarna klęską. Swych niezaprzeczalnych talentów wojskowych dowiódł kilka miesięcy później u bramy Warszawy. "Cud Wisły" uratował nie tylko niepodległość Polski, niektórzy twierdzą,że ta bitwa uznana za jedną z 20 batalii, które przesądziły o losach świata. Wojna została zakończona kompromisowym traktatem w Rydze, pogrzebała jednak dalsze plany Piłsudskiego wskrzeszenia dawnej Rzeczpospolitej w kształcie federacyjnym. Pierwszy Marszałek Polski nakazał zajęcie Wilna.Jego inkorporacja z woli lwiej części mieszkańców, otwarła długotrwały konflikt z Litwą, która ze względów prestiżowych i sentymentalnych nie chciała pogodzić się z utrata historycznej stolicy.
Po zakończonej wojnie z Rosją Piłsudski znalazł się w trudnum położeniu. Pozbawiony zinstytucjowanego zaplecza politycznego, musiał stwić czoło prącym do władzy partiom, zwłaszcza zaś dominującej Narodowej Demokracji. Walkę tę w pierwszej rundzie przegrał. Świadectwem stała się Konstytucja Marcowa, skonstruowana tak, aby, bez oglądania się na żywotne interesypaństwa, odebrać urzędowi prezydedenckiemu wszelkie realne uprawnienia. Marszałek do wyborów nie staną, gdy nie udało mus ię wykorzystać kryzysowej sytuacji do przejęcia władzy zrzekł się funkcji publicznych i wycofał się ze służby wojskowej. Osiadł w podwarszawskim Sulejówku, skąd bacznie obserwował scenę polityczną. Wyruszając na Warszawę, nie planował zbrojnego puczu, ani tez ustanowienia dyktatury. Chciał jedynie obalić rząd Witosa i zapewnić sobie niczym nieskrępowaną władzęnad siłami zbrojnymi. ponieważ prezydent nie ugią się pod presją , na ulicach stolicy rozpoczeły się rozruchy, w bratobujczej walce poległo około 400 cywilów jak i żołnierzy.Marszałek odrzucił wybór na prezydenta, prezydentem został Mościcki. Piłsudski, który od maja 1926 sprawował formalnie jedyną funkcję ministra spraw wojskowych i Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych dysponował odtąd pełnią władzy.Piłsudski lekceważąc sobie problemy ekonomiczne skupiał się na polityce obronnej i zagranicznej.
w polityce zagranicznej uważał, że włażenie w dupe zachodowi jest zgubne dla Polski.przekonany o słabosci mocarstw zachodnich. Zażarci przeciwnicy zarzucali marszałkowi pogardliwy stosunek do rodaków i instrumentalne traktowanie ojczyzny, co znajdowało pozorne uzasadnienie w jego publicznych enuncjacjach. postępowanie jego nigdy nie kierowało na wzgląd na dobro własne. Żył skromnie. Najważniejsze decyzje polityczne podejmował nadpasjansami z nieodłącznym papierosem w zębach i szklanką mocnej herbaty pod ręką.
Życie osobiste Marszałka nie budziło nigdy publicznych komentarzy. w oczach opinii publicznej został przykładnym mężem i wzorowym ojcem dwuch córek:Wandeczki i Jagódki.
Wszyscy stykający się z Piłsudskim nawet przlotnie dostrzegali jego niezwykłą, wręcz charyzmatyczną osobowość. W życiu prywatnym bywał subtelny i czarujący. O dobro podkomendnych zabiegał z patriarchalną troskliwością. Niewielu było takich, którzy mogli uważać się za jego przyjaciół. Samotny, zdany w najtrudniejszych momentach wyłącznie na własna intuicję.Przekonanie o własnej nieomylności przytłaczało go zbiegiem lat, gdy z coraz większym pesymizmem rozważał losy Polski po swojej śmierci.
"Genialny szlachcic kresowy o intuicji męża stanu i temperamencie rewolucjonisty, wielkopański i rubaszny, równie bliski trywialności, jak legendy. Piłsudski dla którego Polska była jakimś wielkim Zułowem [...], że chodził po niej gderząc i diwacząc i kijem sękatym poganiał ekonomów i parobków. Swą renesansową bujnością i ltewskim uporem, szerokością swych koncepcji i małostkową chciwością, swą osoba i legendą przysłonił i przytoczył cały okres dziejów Polski i wdał się w życie każdego z nas"
Niewykluczone, że te właśnie staroszlacheckie i anachroniczne już w dwudziestowiecznej Europie cechy osobowości ustrzegły ustrzegły Piłsudskiego przed losem dyktatorów jego epoki. Nigdy nie ograniczano podstawowych swobód obywatelskich. Zmarł w Belwederze o dwudziestej czterdzieści pięć 12 maja 1935 roku, równo w dziewięć lat po majowym zamachu. Chory od kilku lat na raka żołądka i wątroby do odtatnich chwil zachował świadomość. Został pochowany na Wawelu, serce zaś-Zgodnie z jego ostatnią wolą- spoczeło w grobie matki na wileńskim cmentarzu na Rossie.