W jaki sposób Polacy przygotowywali się do wojny ?

W 1932 r. Polacy i Związek Radziecki podpisały pakt o nieagresji, zobowiązujący obie strony do pokojowych rozwiązań wszelkich sporów. Pakt ten poprawił stosunki polsko radzieckie i ożywił współprace gospodarczą i kulturalną. Później strona niemiecka wysunęła propozycje unormowania stosunków między państwami, zaowocowało to podpisaniem w styczniu 1934 r. deklaracji o niestosowaniu przemocy w rozstrzyganiu spornych spraw. W listopadzie 1938 r. Niemcy wysunęli żądania przyłączenia Gdańska do Rzeszy oraz stworzenia eksterytorialnej trasy przez Pomorze. Propozycja ta była nie do przyjęcia dla Polski.19 listopada 1938 oficjalnie odpowiedziała odmownie, godząc się jedynie na rozmowy o trasie. Strona niemiecka miała jednak dużą przewagę, ponieważ po zajęciu Czech, Moraw i Słowacji, oskrzydlili Polskę z trzech stron. Minister spraw zagranicznych Rzeszy - Ribbentrop, 21 marca 1939 zażądał kategorycznie przyjęcia niemieckich żądań. Polska odpowiedziała NIE, liczyła się z możliwością rozpoczęcia wojny, naród był gotów stanąć do walki o wolność. 31 marca Wielka Brytania zadeklarowała Polsce pomoc w wypadku napaści ze strony Hitlera. 2 kwietnia minister Beck w Londynie przygotowywał się do podpisania układu polsko –brytyjskiego. W tym samym czasie z pomocą wystąpiła Francja, polska zawarła z tym krajem porozumienie. 28 kwietnia 1939 r. hitlerowskie Niemcy jednostronnie wypowiedziały zawarty z polską pakt o nieagresji, armia Rzeszy intensywnie przygotowywała się do napaści na nasz kraj. Władze szukały pomocy u sąsiadów, mieliśmy dobre stosunki z Rumunia oraz z Litwą. W sierpniu 1939r. Niemcy oraz Związek Radziecki podpisali pakt o nieagresji oraz porozumiały się co do „czwartego rozbioru polski” , Anglia natychmiast zaproponowała Polsce zawarcie układu sojuszniczego, który został podpisany 25 sierpnia. Dzięki temu układowi Hitler wstrzymał wydany na 26 sierpnia rozkaz ataku na nasz kraj.
Podczas gdy władze Polskie zabiegały o jak najlepsze kontakty z sąsiadami, sojusze oraz zbroiły i przygotowywały armię do przyjęcia ataków Niemców. Społeczeństwo polskie aktywnie włączało się w przygotowywania do wojny. By umocnić obronność państwa hojnie wpłacało pieniądze na Fundusz Obrony Narodowej utworzony w 1936 oraz Fundusz Obrony Morskiej utworzony w 1933. Organizowano też inne akcje społeczne mające na celu zebranie pieniędzy dla wojska. Miedzy innymi młodzież z fundacji „Dzieci dla wojska” uzbierała 35 tys. złotych na karabiny dla pułku „Dzieci Warszawy”. Organizowane też były defilady, manifestacje patriotyczne a także spotkania młodzieży z ministrem wojny.
By kraj mógł odeprzeć atak wroga w od roku 1936 władze modernizowały oraz unowocześniały armie. Duży nacisk postawiono na rozbudowę lotnictwa, myśliwce miały być jedną z podstawowych sił armii, władze organizowały pokazy myśliwców oraz obrony przeciwlotniczej. Powołaną pierwszą jednostkę spadochroniarzy, lecz szkolenia w tym kierunku nie zostały zakończone. Z funduszy FON i FOM kupowano wyposażenie dla wojska. Rozbudowywano tez obronę morską, 1939 były one w stałej gotowości bojowej. W całym kraju odbywały się intensywne ćwiczenia wszystkich jednostek armii. Budowano wały, okopy, oraz umocnienia ziemne na granicy. Społeczeństwo również szkolono, odbywały się próbne alarmy i ćwiczenia obrony przeciwlotniczej. Przygotowywano tez ludność na wypadek użycia broni gazowej. Kobiety były przeszkalane w zakresie służby pomocniczej w wojsku.
Polacy, pomimo braków funduszy próbowali jak najlepiej przygotować się do nadchodzącej wojny. Mimo śmiertelnego niebezpieczeństwa społeczeństwo było zdecydowane i jednomyślne. Naród chciał walczyć o wolność swego kraju