Pękać ze śmiechu

pęknąć/pękać ze śmiechu

‘śmiać się intensywnie, gwałtownie, bardzo głośno i długo’; zwrot; Spojrzałam na chodnik, a po drugiej stronie ulicy stała grupka chłopców z naszej szkoły. Pękali ze śmiechu. – „13”; (…) w myślach pęka ze śmiechu, że ktoś daje się nabierać na to, co on wymyśla na poczekaniu. – „Victor J”.