Czym jest katastrofizm
Katastrofizm Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (Praca roczna na filologii polskiej)
Katastrofizm Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego na przykładzie poematu pt. „Bal u Salomona” Terminem katastrofizm, jak podaje Tomasz Wójcik , określa się pewien typ świadomości i światopoglądu, charakteryzujący poczucie aktualnej lub...
XX Lecie Międzywojenne - wszystko o tej epoce
Periodyzacja i tło historyczne: Dwudziestolecie międzywojenne to okres między pierwszą a drugą wojną światową - jeden z najkrótszych okresów literackich w dziejach literatury, okres bardzo zróżnicowany. Pierwsza wojna światowa...
XX lecie
I. Po zakończeniu Wielkiej Wojny (I wojna światowa) świat nabrał tempa: automobil i aeroplan stały się zwykłymi środkami lokomocji, a kino i radio – codziennymi rozrywkami. Pojawiło się pierwsze państwo socjalistyczne: Związek Radziecki. Nowa...
Wiersz pt. „Ofiara Świerzopa” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
Wiersz pt. "Ofiara Świerzopa" Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego odwołuje się wyraźnie do konkretnych słów inwokacji z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza. Użyty tam został tajemniczy termin
Interpretacja „Pieśni III” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego , można przypuszczać, iż to właśnie on jest podmiotem w utworze, zaś kobieta to jego żona Natalia.
Teatrzyk Zielona Gęś, Śmierć w Kawiarni, Dziwny Krawiec, Żarłoczna Ewa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego
prawdziwości powyższego stwierdzenia świadczy umiejętność obserwacji życia i przelania tego na papier, przez autora. W scence "Śmierć w Kawiarni" przedstawiono osobę dyrektora, która uważa, że nic mu nie może
Wypowiedz się na temat uczuć synów do ojców na podstawie wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Portret ojca artysty” oraz fragmentu powieści Stefana Żeromskiego „Przedwiośnie”.
inny sposób porusza ten sam temat. Inny rodzaj i gatunek literacki, odmienne poglądy oraz środki użyte do przekazu swych myśli. Utwór Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Portret ojca artysty” to
Pieśni Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego jako rodzaj dialogu z tradycją
Kultura” w 1953 roku. „Pieśni” te są uważane za poetycki testament Gałczyńskiego . Napisane tuż przed samą śmiercią autora, noszą w rzeczywistości piętno jakiegoś podsumowania całokształtu twórczości i