1. ‘zagranica, obce kraje’; 2. stpol. ‘człowiek nienależący do wspólnoty rodowej występujący w sądzie jako świadek’; 3. też ‘teren niebędący własnością użytkownika’ (XVI w.); od XV w.; pochodzi od psłow. *obьťina ‘wspólnota, wspólna własność, teren wspólnie użytkowany’ utworzonego z przyrostkiem *-ina od psłow. przymiotnika *obьťь; w pol. przyrostek -ina zastąpiono przyrostkiem -izna; nawarstwienie na stary wyraz nowszych pochodnych od obcy w znaczeniu ‘cudzy’ spowodowały w pol. przemianę znaczenia
