1. ‘warstwa piasku, gliny, próchnicy itp. tworząca powierzchnię lądu’; 2. ‘powierzchnia, po której poruszają się ludzie’; 3. ‘teren będący czyjąś własnością’; 4. potocznie ‘podłoga’; 5. ‘obszar stanowiący pewną całość, np. etnograficzną, geograficzną’; 6. ‘ląd’; 7. ‘kraj, ojczyzna’; 8. ‘trzecia planeta Układu Słonecznego’; 9. w dawnej Polsce ‘jednostka administracyjna mniejsza od województwa’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. země, ros. zemljá) < psłow. *zem’a (< *zem-ja)‘ziemia’ – dokładnie odpowiada wyrazom bałt. (np. łot. zeme ‘ts.’), dalej też jest pokrewne np. z łac. humus ‘ziemia, grunt’, gr. khthō'n ‘ziemia’, stpers. zam‘ts.’ – podstawą dla tych wyrazów jest pie. *dhéģhōm ‘ziemia’.
Pierwotna postać
Gwarowo słowo występowało też w postaciach ziem i ziom
Źródło
Ziemek tegoż miasta, tegoż kraju, narodu.
Grzegorz Knapski (1564-1638)
Na tego ziemka ziemkowie skarżyli.
Kancjonał Gdański, 1628 r.