1. ‘ciężko oddychać, dyszeć’; 2. przenośnie ‘żywiołowo uzewnętrzniać, okazywać (przede wszystkim negatywne uczucia)’, np. ziać nienawiścią; 3. ‘wydzielać coś (parę, zapach, ciepło)’; 4. ‘być wydzielanym, wyrzucanym (np. o woni)’; 5. dawniej ‘oddychać’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (por. czes. zet (zat) ‘otwierać się , być otwartym do dna’, ros. zijať ‘być otwartym, rozwartym, pokazywać głębię’, ukr. zijatý ‘ziać, być szeroko otwartym’) < psłow. *zьjati, *zěję ‘otwierać się, rozwierać się, stać otworem’ – pokrewne wyrazy występują np. w lit. žióti ‘otwierać usta’, łac. hiō, hiare ‘ziewać’ – powstały na bazie pie. *ģhē(i)- ‘ziewać, otwierać (usta)’.
poleca
b/d
ziewać
od XV w.; ogsłow. < psłow. *zěvati ‘otwierać szeroko usta, pysk, wciągając głęboko powietrze, ziewać; otwierać się na całą szerokość, do głębi, ziać’ – forma wielokrotna psłow. czasownika *zьjati (wymiana samogłoski: ь > ě); w stpol. występowała też postać dziewać
poleca
34%
3 głosy
zionąć
1. ‘oddychać ciężko, z trudem, ziać’; 2. ‘tchnąć, chuchnąć’; 3. ‘wydzielać woń, ciepło, parę’; 4. ‘otwierać się, rozwierać się, obnażać glębię (o otworach, jamach, przepaściach’; 5. dawniej (XVI-XVII w.) ‘oddychać’; słowo to odpowiada wyrazom płdsłow. i wschsłow. (por. np. strus. zinuti ‘otworzyć coś, otworzyć się, rozewrzeć się’, ros. dialektalne zinuť ‘krzyknąć, zawołać; wystrzelić; chlasnąć’) < psłow. *zinąti ‘otworzyć coś szeroko, rozewrzeć; otworzyć się szeroko, rozewrzeć się’, które...
poleca
b/d
poleca
b/d
zziajać się
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
ziajać
forma wielokrotna ziajać ‘ziać, dyszeć (o psie)’.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Ziać