‘dorosły, dojrzały człowiek płci męskiej’; rzeczownik nieregularny rodzaju męskiego odmieniający się wg deklinacji żeńskiej (jak kobieta czy żona); od XV w.; pierwotnie był to rzeczownik zbiorowy: ta mężczyzna (analogicznie starszyzna, żeńszczyzna); po XVII w. już tylko w formie rodzaju męskiego (zachowując odmianę pierwotną w liczbie pojedynczej)
poleca
b/d
męski
‘służący mężczyźnie, właściwy, energiczny’; od XV w.; pierwotnie w formie mężski
poleca
b/d
męstwo
1. ‘wiek męski’; 2. ‘cnota’; 3. ‘odwaga, hart ducha, bohaterstwo’; od XV w.; pierwotnie w postaci mężstwo
poleca
b/d
mężata
(XVI w.)
poleca
b/d
mężatka
‘kobieta zamężna’; od XVII w. w funkcji rzeczownika od przymiotnika zamężna
poleca
b/d
poleca
b/d
mężobójstwo
1. ‘morderca, zabójca’; 2. ‘morderstwo, zabójstwo’; od XV w.; wyrazy złożone (por. BIĆ)
poleca
b/d
mężyca
od XV w.; później w XVIII w. używano również skróconych form: zamęście i zamężcie
Materiał opracowany przez eksperta