1. ‘rodzaj instrumentu dętego blaszanego’; 2. ‘bardzo silny wir powietrzny’; 3. ‘silnie wydłużony narząd chwytny u niektórych zwierząt (np. słonia)’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. trouba ‘trąba, rura, piecyk’, ros. trubá ‘trąbka, komin, rura’, sch. trúba ‘trąba, klakson, tuba’) < psłow. *trąba ‘trąba’ – nazwa instrumentu muzycznego będąca pożyczką z germ. (por. stniem. trumba ‘ts.’) lub z rom. (por. śrłac. trumba, wł. trumba ‘ts.’); pozostałe znaczenia są wtórne, powstałe zwykle przez skojarzenie z kształtem instrumentu.
Podobne teksty: