1. ‘wyrządzać przykrość, powodować smutek, zmartwienie’; 2. ‘kłopotać, nękać, niepokoić, smucić’; 3. dawniej ‘sprawiać, że coś drętwieje’,‘umartwiać’; 4. stpol. (XV-XVI w.) ‘czynić martwym, uśmiercać’; od XV w.; w XVI stuleciu również w formie miartwić; ogsłow. (por. czes. mrtvit ‘czynić martwym’, ros. mertviť ‘pozbawiać życia, gubić’, słoweń. mrtviti ‘czynić martwym, osłabiać) < psłow. *mŕtviti ‘czynić martwym, powodować zdrętwienie’– czasownik odprzymiotnikowy od psłow. *mŕtvъ
poleca
b/d
umartwić / umirtwić
stpol. umartwić / umirtwić – 1. ‘zabić, uśmiercić’; 2. ‘odmówić sobie czegoś, zadać swemu ciału jakieś cierpienie’
poleca
b/d
zamartwić się
‘nieustannie się martwić, dręczyć’
poleca
b/d
poleca
b/d
martwiać
forma wielokrotna -martwiać w czasownikach przedrostkowych: umartwiać się, zamartwiać się, a w stpol. także umiertwiać i umirtwiać
Materiał opracowany przez eksperta