1. ‘taki, który nie żyje’; 2. ‘nieruchomy, nieożywiony (o przedmiotach i zjawiskach przyrody)’; 3. ‘taki, jak u zmarłego: nieruchomy, blady, pozbawiony wyrazu’;4. ‘taki, w którym nic się nie dzieje’; 5. ‘taki, który przestał funkcjonować, jest bezużyteczny’; 6. ‘człowiek martwy’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. mrtvý, ros. mërtvyj) < psłow. *mŕtvъ ‘umarły, nieżywy’, który odpowiada łac. mortus ‘zmarły, martwy’; oba pochodzą od prapostaci *mrtuo-, będącej prawdopodobnie przekształceniem z pie. *mrto - ‘umarły, martwy’ pochodzącego od pierwiastka *mer- ‘mrzeć, umierać’.
Pierwotna postać
W stpol. słowo występowało także w postaciach miartwy oraz miertwy.
Źródło
Bo ty biczujesz i uzdrawiasz, martwisz i żywisz.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.