‘przyrząd do nabierania pokarmu, do jedzenia’.
Pochodzenie:
Od XV w.; słowo ogsłow., jednak o bardzo zróżnicowanych postaciach w poszczególnych językach słow. (por. czes. dialektalne lyžka, czes. lžice, słowac. lyžica, chorwac. žľica); zostało utworzone od psłow. wyrazu, który prawdopodobnie również posiadał zróżnicowane formy: *lъžьka, *lъžica, *lyžьka, *lyžica– początkowo były to zdrobnienia od niezachowanego rzeczownika lъga (< lūgā) ‘łyżka’, który pochodził prawdopodobnie od pie. dialektalnego * lūgā < pie. pierwiastek *leu- / *lu- ‘odcinać, oddzielać’; pierwotnie ‘odcięty, odłupany kawałek drewna’ > ‘kawałek drewna używany jako narzędzie do nabierania pokarmów, drewniana łyżka’.
Pierwotna postać
W XVI w. występowała też forma łożka, a wyjątkowo również łeżka.
Źródło
Smakuje sobie Czech, jedno że łżyce nie miał.
Karol Badecki, Polska fraszka mieszczańska, XVIII w.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Łyżka