1. ‘odblask silnego światła, ognia, pożaru’; 2. stpol. również ‘księżyc’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. poetyckie luna ‘księżyc’, stczes. też ‘promień,światło, blask od ognia’, ros. luná ‘księżyc; odblask na niebie’) < psłow. *luna ‘światło, blask, odblask’ > ‘księżyc’; pokrewne m.in. z łac. luna ‘księżyc; blask księżyca’; pochodzi od psłow. *luna utworzonego z prapostaci *louk-s-na (z uproszczeniem grupy spółgłoskowej: -ksn- > -n-); źródłem pie. *leuk- ‘świecić; jasny, świecący, lśniący’; pierwotnie ‘to, co świeci, światło, blask, odblask’.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Łuna