1. ‘palić kadzidło, aromatyczne zioła i rozprzestrzeniać dym pochodzący z tego palenia’; 2. przenośnie ‘pochlebiać, przesadnie chwalić, podlizywać się komuś’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. kadit, ros. kadiť) < psłow. *kaditi, *kaďą/ę (< *kōd-)‘powodować wydzielanie dymu, czadu; palić, dymić’ – pochodzi od niezachowanego pierwotnego czasownika, od którego wywodzi się także psłow. *čadъ ‘dym, opar, mgiełka, sadza’.
poleca
b/d
czad
1. ‘trujący gaz (tlenek węgla)’ ; 2. ‘zapach spalenizny, swąd’; 3. dialektalnie też ‘dym’; od XVII w.; ogsłow. (por. czes. čad ‘swąd, spalenizna, dym’, ros. čad ‘swąd, duszący dym’, słoweń. čâd ‘dym, czad, para, opar’) < psłow. *čadъ (< *kēd-o-) ‘dym, sadza, opar, mgiełka’
poleca
b/d
kadzidło
‘przedmiot służący do okadzania’; od XIV w.
poleca
b/d
okadzić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
okadzać
forma wielokrotna