1. ‘postać bajkowa uosabiająca zło, wiedźma’; 2. przenośnie ‘złośnica’; 3. stpol. (od XV w.) ‘kobieta zajmująca się czarami, wiedźma, czarownica’ oraz 4. ‘demon, potwór’; 5. też ‘złe bóstwo; wampir, upiór; mitologiczna bogini’ (XVI w.).
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. dialektalne jaza ‘zła kobieta’, ros. jagá, zwykle baba-jagá ‘zła wiedźma w postaci staruchy’) < psłow. *ęga > *ędza ‘niemoc, choroba’> wtórnie personifikacja ‘zła istota powodująca niemoc, wiedźma, czarownica’.
Pierwotna postać
W pol. dialektalnie stosowana jest postać jędzona (już w XVI w.).
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Jędza