‘zaimek osobowy wskazujący na osobę pierwszą (tą, która mówi)’.
Pochodzenie:
Od XIII w.; ogsłow. (por. czes. já, stczes. też jáz; strus. jazъ/ja, ros. ja) < psłow.*azъ / *jazъ/ *ja ‘ts.’; psłow. postać prawdopodobnie przekształcała się: *jĕzъ> * jazъ > *azъ.
Pierwotna postać
W stpol. w XV stuleciu występowała również forma archaiczna jaz.
poleca
58%
7 głosów
jaźń
pojęcie filozoficzne; od połowy XIX w.; utworzone sztucznie na wzór słowa przyjaźń; od tej samej podstawy, lecz z innymi przyrostkami, np. w czes. jástvi ‘ts.’
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Ja