Zaimki wskazujące.
Pochodzenie:
Od XIV w.; zachsłow. (por. dolnołuż. ten, togo, czes. ten, toho) < prapostać *tъnъ złożona z psłow. zaimka wskazującego *tъ i *-nъ (por. ON); psłow. zaimki *tъ, *ta, *to ‘ten, ta, to’ są kontynuacją pie. zaimków *to-, *tā.
Źródło
A tako więc tato jista krolewna Sybilla jest ci ona temuto jistemu cesarzewi takobyła rzekła.
Kazania gnieźnieńskie, koniec XIV w.
poleca
b/d
oto
‘to jest, to właśnie’; od XV w.; występują również formy wzmocnione: otóż, ot oraz toż
poleca
b/d
poleca
b/d
teraz
1. ‘w tej chwili’; 2. stpol. również ‘dopiero co, ostatnio’; od XV w.; utworzone od wyrażenia ten raz; w XVI w. miał postać tenraz ‘ts.’
poleca
b/d
też
‘także, również’; od XIV w.; ogsłow. < zachsłow. *tъže; płdsłow. i wschsłow. *tože ‘także, również, oraz’ utworzone od psłow. zaimka wskazującego *tъwzmocnionego partykułą *že.