1. ‘bujać, kołysać, kolebać’; 2. dialektalnie też ‘poruszać kołyską’.
Pochodzenie:
Od XVIII w.; bliskie ukr. húcaty / húckaty ‘podrzucać dziecko na rękach’, białorus. húškac’ / hutác’ / hutášic’ ‘kołysać’; utworzone od dźwiękonaśladowczego wykrzyknienia huś! huś!, używanego na określenie dźwięków przy kołysaniu, podrzucaniu, podskakiwaniu.
Pierwotna postać
Dialektalnie również formy chujtać ‘skakać’, hujtać ‘huśtać’ i husiać się ‘huśtać się’, huźdać, chuźdać ‘ts.’
poleca
34%
9 głosów
huśtawka
gwarowo również huźdawka; od XIX w.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Huśtać