1. ‘cześć, godność, dobre imię człowieka’; 2. ‘zaszczyty, niezwykłe wyróżnienie okazywane komuś’ (por. przyjmować kogoś z honorami, czynić honory).
Pochodzenie:
Od XVII w.; por. czes. honor ‘ts.’; pochodzi z łac. honor ‘cześć, zaszczyt’; pol.> ros. gónor ‘pycha, zarozumiałość’, dawniej ‘cześć’, ukr. hónor ‘cześć’ i białorus. hónar ‘pycha’; łac. > in. języki europejskie, por. fr. honneur, ang. honourczy wł. onore.
poleca
b/d
doctor honoris causa
‘honorowy tytuł, stopień naukowy nadawany przez uczelnie osobom zasłużonym na polu nauki lub kultury; dosłownie: doktor honorowy’
poleca
100%
3 głosy
honorarium
‘wynagrodzenie za pracę’; w XIX w. pojawiła się forma honoracja
poleca
b/d
honorować
1. ‘okazywać komuś honor, obdarzać go zaszczytami’; 2. ‘wynagradzać, dawać honorarium’; od XIX w.; pochodzi od niem. honorieren, fr. honorer < łac. honorāre ‘zaszczycać’
poleca
b/d
honorowo
przysłówek, wcześniej w formach: honornie, honorowie.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Honor