1. ‘godło państwa, miasta’; 2. ‘znak dziedziczny rodu szlacheckiego’; 3. stpol. też przenośnie ‘ród, dom’.
Pochodzenie:
Od XV w.; zapożyczenie ze stczes. herb / erb ‘herb’ < śrniem. erbe ‘dziedzictwo’; rozwój znaczenia najprawdopodobniej odbył się na gruncie czes.: ‘dziedzictwo’> ‘dziedziczny znak w rodzie rycerskim’; pol. > ros. gerb od połowy XVII w. (> sch. grb, bułg. gerb) oraz ukr. herb.
poleca
100%
1 głos
herbarz
‘dzieło o herbach i rodach szlacheckich’; w XVIII w. w Słowniku Samuela B. Lindego; wyraz utworzony przy pomocy przyrostka -arz, rzadkiego w rzeczownikach nieosobowych; słowo o tym samym znaczeniu z in. przyrostkami w ros. gerbóvnik i ukr. herbóvnyk ‘ts.’
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Herb