Zosia, Danuśka, Basia, Aniela i Klara

W literaturze polskiej mamy całą galerię kobiet dziewczynek. Niewątpliwie należy do niej nieletnia Zosia – bohaterka Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, zawstydzona zalotami Tadeusza i rozśmieszona czy nawet przestraszona umizgami Hrabiego. Kierowana przez ciotkę Telimenę i Sędziego oraz z dala przez Jacka Soplicę, dziecięcą miłością pokocha Tadeusza...
Typowym dzieckiem – niedorosłą panną jest Danuśka Jurandówna, bohaterka Krzyżaków Henryka Sienkiewicza, chętnie bawiąca się, śpiewająca, tańcząca na dworze książęcym i niedosięgająca nogami do podłogi w czasie uczty. Imponuje jej miłość i uwielbienie prawdziwego rycerza – Zbyszka z Bogdańca. By go uratować spod topora kata, zostaje jego narzeczoną (na przebłaganie kata przez narzeczoną pozwala staropolski zwyczaj). Nie zdąży jednak zakosztować rozkoszy małżeńskiego życia – porwana i długo więziona przez Krzyżaków umiera.
Jak dziecko traktuje pannę Basię Jeziorkowską – bohaterkę Pana Wołodyjowskiego, zalecający się do jej przyjaciółki pan Michał. Dziewczynę śmieszą dorosłe zaloty, woli pojedynki, jazdę konną, ruch na świeżym powietrzu i śmiech... A jednak oburzają ją podarunki pana Wołodyjowskiego – słodycze.Panna, choć lubi słodkości, sądzi, że taki upominek jest odpowiedni tylko dla dzieci. Dziecinnie wyznaje też miłość panu Wołodyjowskiemu. Jako jego małżonka także nie traci dziecięcej spontaniczności i dziewczęcej świeżości.Przezywana hajduczkiem, nieraz mylona bywa przez gości z nieletnimi sługami,młodymi chłopakami... Choć w małżeństwie będzie przyjaciółką i partnerką pana Michała, Wołodyjowski i Zagłoba będą opiekować się nią jak niedorosłym dzieckiem.
Dziecinne i niewinne wydają się także bohaterki komedii Aleksandra Fredry Śluby panieńskie. Klara i Aniela naiwnie ślubują „nienawidzić ród męski, nigdy nie być żoną”, w istocie zachowują się jak dzieci, nieświadome swych słów i intryg, w które wplątują je mężczyźni, oraz tego, że i tak wcześniej czy później będą musiały wypełnić wolę opiekunów i wyjść za mąż.