1. ‘palić się, płonąć’; 2. dawniej też ‘gorączkować, mieć podwyższoną temperaturę ciała’ oraz 3. ‘być wysuszonym, spieczonym, wypalonym’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. hořet, ros. goré ť) < psłow. *gorĕti ‘palić się płomieniem,płonąć, świecić’ – dokładne odpowiedniki w lit. garĕti ‘zamieniać się w parę, ulatniać się, parować’ i łot. garêtiês ‘wypalać się (o piecu)’ – podstawą pie. pierwiastek *guher- / *guhor- ‘gorący, ciepły’.
Pierwotna postać
Gwarowo również w postaci goreć i gorać.
Źródło
Pewny człowiek, Ka zwany, doszedł sekretu palenia gorzałki; po tym przez zbyteczne jej zażywanie zajęła się w nim gorzałka, tak że zgorzał; a stąd (zgorzał Ka)gorzałka ma mieć swoje nazwisko.
Jakub Kazimierz Haur (1632-1709)
poleca
b/d
gorący
1. ‘mający wysoką temperaturę, silnie nagrzany’; 2. przenośnie ‘pełen uczucia, serdeczny; gwałtowny, namiętny, żarliwy’; 3. stpol. też ‘doraźny, natychmiastowy’;od XV w.; ogsłow. (por. też czes. horouci ‘gorejący, gorący’, ros. gorjačij ‘gorący’); jest to uprzymiotnikowiona forma imiesłowu od psłow. *gorĕti
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
gorzki
1. ‘mający smak przeciwstawny do słodkiego’; 2. przenośnie ‘przykry,nieprzyjemny, trudny do zniesienia, bolesny, pozbawiony radości’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. hořky, ros. góŕkij, sch. górak) < psłow. *gorьkъ ‘o nieprzyjemnym, palącym smaku’ – przymiotnik odczasownikowy od *gorĕti; pierwotnie ‘taki, który pali, piecze’; w stpol. też w postaciach: gorki, gorski, gorżki
poleca
b/d
pogorzelec
‘człowiek, który stracił mienie w pożarze’ (stpol. pogorzały ‘który spłonął’)
poleca
b/d
ogorzeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
rozgorzeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zagorzeć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta