ganiać

1. ‘biegać, pędzić, uganiać się’; 2. ‘ścigać, starać się złapać; popędzać,poganiać’; w stpol. w XV w. tylko w formie przedrostkowej poganiać ‘pędzić, gnać przed sobą’; ogsłow. (por. stczes. haneti ‘biegać, pędzić, gonić’, ukr. hanjaty ‘gonić, pędzić, prześladować’) < psłow. *gańati ‘biegać, gonić tam i z powrotem, przeganiać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *goniti ze wzdłużeniem samogłoski *o > *a