Baza wiedzy / Opracowania / Słownik etymologiczny języka polskiego

Gonić

poleca b/d

Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. honit, ros. dialektalne goniť) < psłow. *goniti ‘poganiać, popędzać zwierzę lub stado; pędzić przed sobą’, ‘biec za kimś, za czymś, by go złapać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *gъnati, *ženą/ę ‘pędzić przed sobą, ścigać, gnać’ (por. gnać).

poleca 100% 3 głosy

ganiać

1. ‘biegać, pędzić, uganiać się’; 2. ‘ścigać, starać się złapać; popędzać,poganiać’; w stpol. w XV w. tylko w formie przedrostkowej poganiać ‘pędzić, gnać przed sobą’; ogsłow. (por. stczes. haneti ‘biegać, pędzić, gonić’, ukr. hanjaty ‘gonić, pędzić, prześladować’) < psłow. *gańati ‘biegać, gonić tam i z powrotem, przeganiać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *goniti ze wzdłużeniem samogłoski *o > *a

poleca b/d

ganić

1. ‘krytykować, oceniać negatywnie, potępiać’; 2. stpol. też ‘hańbić,lżyć, zniesławiać’; 3. ‘rzucać obelgi, złorzeczyć’; 4. ‘pozywać do sądu’; odXV w.; zachsłow. (por. czes. hanit, słowac. haniť) < psłow. dialektalne *ganiti ‘prześladować słowami, strofować, łajać; złorzeczyć, lżyć’ < psłow. czasownik *goniti ze wzdłużeniem samogłoski *o > *a; pierwotnie w znaczeniu ‘powodować słowami, że ktoś jest przeganiany, przepędzany’

poleca b/d

naganić

czasownik przedrostkowy, w stpol. ‘przyganić, postawić zarzut'

poleca b/d

Gnać

‘pędzić, gonić, ścigać, mknąć’; od XIV w.; ogsłow. (por. np. ros. gnať,ukr. hnaty) < psłow. *gъnati ‘pędzić przed sobą, zmuszać do posuwania się do przodu; ścigać, gonić kogoś’

poleca b/d

czasownik przedrostkowy

Podoba się? Tak Nie

Więcej informacji:

Podobne teksty:

Materiał opracowany przez eksperta

Spis treści

Gonić