Baza wiedzy / Opracowania / Słownik etymologiczny języka polskiego

Giąć

poleca b/d

1. ‘schylać, pochylać ku dołowi, kłonić ku ziemi, uginać’; 2. ‘nadawać czemuśna stałe kształt krzywizny, wyginać’.

Pochodzenie:

Od XVII w.; ogsłow. (por. czes. hnout, hnu ‘poruszyć, ruszyć; wzruszyć’, ros. gnuť ‘giąć’) < psłow. *gъnąti, *gъną (< *gъbnąti, *gъbną) ‘zginać’; najbliżej spokrewniony z łot. gubt ‘zakrzywiać się, wyginać się; pochylać się’; podstawąpie. *gheub(h)- ‘giąć, zakrzywiać’.

Pierwotna postać

W XVI w. poświadczona postać gnąć ‘poruszyć’ – zapożyczenie ze stczes. hnieti ‘ts.’

Obecna postać

Postać giąć, która została utworzona wtórnie do formy czasu teraźniejszego.

poleca b/d

gibać (się)

1. ‘giąć, zginać’; 2. ‘chwiać, kołysać’; 3. gibać się ‘ruszać się’; od XV w.; ogsłow. (czes. hybat ‘poruszać’, ros. dialektalne gibať) < psłow. *gybati‘zginać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *gъ(b)nąti

poleca b/d

gięty

‘dający się giąć, uginać, elastyczny, sprężysty’; od XV w.; utworzony od formy imiesłowu biernego

poleca b/d

giętki

poleca b/d

giętkość

poleca b/d

giętszy

poleca b/d

ginąć

1. tracić życie, zwłaszcza gwałtowną śmiercią; przestawać istnieć’; 2. ‘stawać się mniej wyraźnym, niewidocznym’; 3. ‘gubić się, zapodziewać się’; 4. stpol. też ‘ustawać, słabnąć’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. hynout ‘przepadać, umierać’) < psłow. *gy(b)nąti ‘przepadać, znikać; słabnąć, opadać z sił, być bliskim śmierci’ – związane etymologicznie z psłow. *gubiti, *gybati, *gъ(b)nąti; pierwotnie w znaczeniu ‘zacząć się zginać (ze starości), pochylać się’ > ‘znikać przepadać’;...

poleca b/d