1. ‘człowiek głupi, dureń, gamoń’ (od XVI w.); 2. stpol. (od XV w.) ‘żeńskie organy płciowe’.
Pochodzenie:
Od XV w.; zachsłow. (por. czes. przestarzałe i gwarowe kep ‘bezwstydnik’, słowac. dialektalne kiep ‘przezwisko nieczystego’) < psłow. dialektalne *kъpъ ‘żeńskie organy płciowe; macica’; dalsza etymologia niepewna; z pol. > ukr.kep ‘dureń’ i ros. dialektalne kep ‘ts.’
Źródło
Między kolany u niewiasty kiep.
Wacław Potocki (1626-1696)