1. ‘dziecko’; 2. ‘potomek’; 3. stpol. rzadko też ‘pisklę’; od XIV w.; ogsłow.< psłow. *dětę, *dětęte ‘dziecko’ – forma pojedyncza od rzeczownika zbiorowego *dětь z przyrostkiem *-ęt, zwykle stosowanym przy tworzeniu nazw młodych istot; w stpol. w XIV w. wyjątkowo występowała wtórna postać dziecięcie, a w XVI w. dzicię / dziecię; w gwarach czasem stosowano wtórną formę dziecio
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta