1. ‘mający kolor krwi, szkarłatny’; 2. ‘zarumieniony’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. červený, ukr. červlényj) < psłow. *čŕvenъ ‘zabarwiony czerwiem, czerwony’.
Pierwotna postać
W stpol. w XV w. również w postaci czyrwony, czyrzwony, czyrwiony, czyrzwiony.
Obecna postać
Stopień wyższy: czerwieńszy.
Źródło
Czerwień. Płótno bielone i wełna ufarbowana czerwcem, były to dwie farby panujące w ubiorze całego narodu, więc też zostały panującemi i na tarczach jego władców i jego mężnego rycerstwa. Lud ubierał się przeważnie w białe płótno, szlachta rycerska w czerwień. Starowolski (w „Reformacyi obyczajów polskich”) powiada, że czerwona suknia szlachtę i rycerstwo od ludu wyróżniała. Jest dawna gra dziecinna, w której czworgu dzieciom rozdaje się cztery „maści kart”.
Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, 1900-1903
poleca
b/d
czerw
1. ‘robak’; 2. ‘larwa’; stpol. od XIV w. w postaci czyrw / czyrzw
poleca
b/d
poleca
b/d
czerwienieć
‘stawać się czerwonym, rumienić się’
poleca
b/d
czerwień
‘kolor czerwony’
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Czerwony