Falowa natura cząstek materii

Poruszające się elektrony, protony, neutrony, cząstki α (jądra helu), a nawet całe atomy wykazują dyfrakcję i interferencję, które są zjawiskami typowymi dla fal. Im mniejsza masa cząstki, tym łatwiej zaobserwować jej właściwości falowe, gdyż ze wzrostem masy maleje długość fali związanej z cząstką. Przykładowo fala związana z piłką tenisową poruszającą się z szybkością 50 m/s jest około 10²⁷ razy mniejsza od długości fali światła fioletowego. Dyfrakcja takiej fali może być zauważona podczas jej przejścia przez szczelinę o porównywalnej szerokości, lecz piłka – fala przez taką szczelinę nie przejdzie. Jest to jeden z powodów, dla których nie obserwujemy właściwości falowych obiektów makroskopowych.