1. ‘obrabiać drewno lub kamień odpowiednimi narzędziami’; 2. stpol. też ‘nacinać,wycinać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. tesat , ros. tesať) < psłow. *tesati, *tešą/ę ‘obrabiać drewno (lub kamień) za pomocą siekiery, topora, dłuta; ociosywać, nacinać’– pokrewne m.in. z łot. test, tešu oraz lit. tašýti, tašaū ‘ts.’ – wszystkie pochodzą od pie. *tek`t- ‘wyplatać, budować chatę z prętów’ > ‘budować chatę z drewna; obrabiać drewno’.
Pierwotna postać
Od XVI w. występowała także forma ciesać (dziś stosowana w gwarach).
poleca
b/d
cieśla
1. ‘rzemieślnik zajmujący się ręczną obróbką drewna’; 2. stpol. też‘kamieniarz; budowniczy’; od XIV w.; płnsłow. (górnołuż. ćesla, ukr. teslja ‘ts.’)< psłow. dialektyczne *tesľa ‘ten kto zajmuje się obróbką drewna’– była to nazwa wykonawcy czynności utworzona od psłow. czasownika *tesati
poleca
b/d
cios
1. ‘uderzenie, raz, cięcie’; 2. ‘duży ciosany blok kamienny lub drewniany’;3. dawniej też ‘szrama, blizna’; 4. stpol. ‘znamię wycięte na drzewie jakoznak graniczny; granica’; rzeczownik odczasownikowy utworzony dla nazwy czynności ‘ciosanie, cięcie’, który wtórnie też stosowany był na oznaczenie ‘efektu tej czynności’
poleca
b/d
ociosać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wyciosać
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty: