1. ‘niegłośny, niehałaśliwy’; 2. ‘pogrążony w ciszy, spokojny’; 3. wyjątkowo o świetle ‘pozbawiony intensywności, nierażący oczu’; 4. stpol. ‘spokojny, skromny, pokorny; łagodny, dobrotliwy; powolny’.
1. ‘niegłośny, niehałaśliwy’; 2. ‘pogrążony w ciszy, spokojny’; 3. wyjątkowo o świetle ‘pozbawiony intensywności, nierażący oczu’; 4. stpol. ‘spokojny, skromny, pokorny; łagodny, dobrotliwy; powolny’.
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. tichý, ros. tichij) < psłow. *tichъ ‘cichy, spokojny,powolny’ – prawdopodobnie prapokrewne z lit. teisús ‘prawy, uczciwy’, tiesús‘ prosty; szczery, prawy’, teisá ‘prawda’ oraz tiåsti ‘wyprostować; wyciągać’– w językach bałt. zachowane starsze znaczenie ‘równy, prosty’, z którego mogło się rozwinąć słow. ‘cichy, powolny’.
1. ‘brak jakichkolwiek dźwięków, odgłosów, hałasów’; 2. ‘stan atmosfery bez wiatru’; od XVI w.; ogsłow. < psłow. *tiša [<*tich-ja] ‘cisza, spokój’
1. ‘czynić cichym, uciszać’; 2. także ‘zniżać głos’ (XVI w.); od XVI w.;ogsłow. < psłow. *tišiti ‘ts.’ – czasownik odprzymiotnikowy od *tichъ
czasownik przedrostkowy
czasowniki przedrostkowe
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta