‘śmiać się niemiłym, piskliwym śmiechem’.
Pochodzenie:
Bardzo stary wyraz dźwiękonaśladowczy oparty na odgłosie śmiechu chi-chi; ‘śmiać się niemiłym, piskliwym śmiechem’.
Pierwotna postać
W XV w. występowały formy chychot oraz chychotanie, w XVIII w. chychot, chechot, chychotać, chechotać, dialektyczne chichrać ‘śmiać się ustawicznie’, a także chychotka ‘śmieszek, wesoły’.
Źródło
Chechocą, śmieją się
Nie cieszą łzy chychotków.
Jakub Wujek (1541-1597)
Śmiech wielki z chechotaniem.
Fabian Birkowski (1566-1626)
Aby się nieprzyjaciele nie chychotali.
Biblia Leopolity, 1561 r.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Chichotać