Baza wiedzy / Opracowania / Fizyka

Definicje podstawowych wielkości opisujących przepływ prądu stałego

poleca 71% 257 głosów

Natężenie prądu I [A], wyraża szybkość przepływu ładunku przez przekrój poprzeczny przewodnika. Natężenie mierzymy za pomocą amperomierza, który włączamy do obwodu szeregowo. Jego opór powinien być minimalny.	Natężenie prądu to stosunek ładunku ΔQ przepływającego przez przekrój poprzeczny przewodnika do czasu Δt, w jakim ten ładunek przepłynął: Jednostką natężenia jest amper.
Napięcie U [V] Napięcie między dwoma punktami obwodu mierzy woltomierz włączony między te punkty(równolegle). Opór woltomierza powinien być jak największy.	Napięcie między dwoma punktami obwodu jest równe pracy potrzebnej do przeniesienia jednostkowego ładunku między tymi punktami: Jednostką napięcia jest wolt. Napięcie można wyrazić jako różnicę potencjałów między dwoma punktami obwodu: U = V₂ − V₁.
Siła elektromotoryczna SEM [V]	Jest to różnica potencjałów między biegunami źródła, przez które nie płynie prąd. Ta różnica potencjałów jest wytwarzana w źródle napięcia.
Opór elektryczny R [Ω] Swobodne elektrony w przewodniku biorące udział w przewodzeniu prądu napotykają na przeszkodę, którą stanowią drgające jony sieci krystalicznej. Im wyższa temperatura, tym amplituda tych drgań jest większa i opór, jaki jony sieci stawiają elektronom, jest większy.	Opór elektryczny charakteryzuje przewodnik pod względem jego zdolności do przewodzenia prądu i zależy od rodzaju materiału przewodnika, od jego długości l i od pola przekroju poprzecznego S: gdzie ρ , to opór przewodnika o jednostkowej długości i jednostkowym polu przekroju poprzecznego, który jest różny dla różnych materiałów (miedź, aluminium, srebro, itd.) i dlatego nazywa się oporem właściwym. Jednostką oporu jest om.